اکو کاردیوگرافی سونوگرافی تشخیصی قلب است که می تواند ساختار قلب را نشان دهد، و با فن آوری داپلر، جریان خون را از طریق های قلب و عروق کرونرنشان میدهد. اکوکاردیوگرام با تزریق داخل وریدی ، برای بهتر مشخص کردن ساختار درونی قلب است.دستگاهی است که سیگنال های صوتی بر روی سطح پوست می فرستد و دریافت می کند.
اکوکاردیوگرافی یکی از روش های تشخیصی دقیق و در عین حال راحت برای بررسی بیماری های قلبی است.
در این روش امواج صوتی از طریق یک پروب به سوی قلب فرستاده می شوند و بسته به مواد تشکیل دهنده ی هر قسمت از قلب، مقادیر مشخصی از این امواج منعکس و تصویر ایجاد می شود.
در این تصویر ساختمان حفرات قلبی، ضخامت دیواره بطن و دهلیزها و شکل و اندازه دریچه های قلبی به تصویر کشیده می شود.
در اکوکاردیوگرافی داپلر می توان سرعت خونی که بین حفرات قلبی و در شریان های بزرگ جریان دارد را نیز مشخص کرد. به این صورت که بر اساس تفاوت انعکاس صوت از گلبول های قرمزی که به سمت پروب می آیند و آن هایی که از پروب دور می شوند، شکل هایی ترسیم می شود.
همچنین برای بهتر شدن وضوح تصویر در اکوی داپلر رنگی جریان خون با رنگ های مختلفی نمایش داده می شوند، مثلا خونی که به پروب نزدیک می شود به رنگ قرمز و خونی که دور می شود به رنگ آبی نمایش داده می شود.
بیماران دچار ناهنجاری های مادرزادی قلب عموما دچار تنگی یا گشادی دریچه های قلبی یا عبور خون از سوراخ های نا به جای داخل قلب هستند که در اکوکاردیوگرافی همه این اشکالات به خوبی قابل رویت است.
بیماری های دریچه ای که در دوران بزرگسالی ایجاد می شود مثل؛ تنگی دریچه آئورت یا نارسایی دریچه میترال نیز به خوبی با اکوکاردیوگرافی قابل بررسی است.
علاوه بر این در بیماران دچار نارسایی قلبی، میزان ضعف در حرکت دیواره بطن با شدت نارسایی ارتباط مستقیم دارد که به وسیله اکوکاردیوگرافی تشخیص داده می شود.
در اکوکاردیوگرافی معمولی، پروب که همان وسیله ارسال امواج صوتی است روی قفسه سینه با فشار ملایمی قرار داده می شود و به هیچ عنوان آزاری برای بیمار ایجاد نمی کند.
در سال های اخیر برای بررسی دقیق تر قلب، پروب هایی طراحی شده اند که به وسیله آندوسکوپ وارد مری شده و از فاصله نزدیک تری می توان به بررسی ساختمان های قلبی به خصوص دریچه میترال و دهلیز چپ پرداخت.
باید دانست که اکوکاردیوگرافی و تست ورزش به صورت غیر مستقیم، باز بودن رگ های کرونری قلب را مورد بررسی قرار می دهند و در هیچ یک از این دو، رگ ها به طور دقیق دیده نمی شوند.
برای تشخیص دقیق تنگی رگ های کرونری بایستی از روش آنژیوگرافی که تصویربرداری از رگ های قلب است، استفاده کرد.
این روش بر خلاف اکوکاردیوگرافی نیاز به تجهیزات و فضای خاص دارد که در مطلب بعدی مورد بحث قرار می گیرد.
دکتر رضا کریمی – متخصص بیماری های داخلی
منبع- تبیان