غذاهای دریایی به عنوان یکی از پر فایده ترین مواد غذایی مطرح می شوند.به دلیل وجود جیوه در دریاها و استفاده آبزیان از آب دریاها این ماده سمی به بدن موجودات آبزی وارد می شود.این موضوع سبب می شود غذاهای دریایی هم به یکی از منابع جیوه تبدیل شوند.
جیوه از راه تنفس، گوارش و نیز از طریق پوست قابل جذب است. بخار جیوه به دستگاه اعصاب مرکزی تمایل دارد، اما هدف اصلی Hg2 کلیه‌ها و کبد است. تا کنون مدارک محدودی در ارتباط با سرطانزا بودن جیوه ارائه شده‌است.
مطالعات جهانی نشان می‌دهند که در نتیجه تماس مستقیم یا استنشاق بخارات جیوه، اختلالات مختلفی به وجود می‌آید که برخی از آن‌ها شامل اختلال دستگاه خود-ایمنی، اختلال در عملکرد کلیه، ناباروری، تأثیرات منفی روی جنین، مشکلات رفتاری– عصبی، ناکارآمدی قلبی، آلزایمر، تأثیرات مخرب بر دستگاه عصبی مرکزی و محیطی، تأثیرات چشمی، مشکلات دهانی، نارسایی حاد تنفسی، درماتیت، دمانس، تهوع، استفراغ، اسهال، درد شکم، همانوری، کونژکتیویت، برونشیت، پنومونی، ورم ریه، تب بخار فلزی و اختلالات نوروسایکوتیک، اثر بر روی غده تیروئید، تولید مثل و سمیت ژنی است.
مطالعه اخیر نشان می دهد که بر خلاف تصورات گذشته، مصرف یک یا دو وعده غذای دریایی در هفته می تواند خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را به طور قابل توجهی کاهش دهد.
ورود سمی‌ترین شکل جیوه یعنی متیل جیوه به بدن انسان، بیماری میناماتا ایجاد می‌کند. این بیماری نخستین بار در دهه ۱۹۵۰ در خلیج میناماتای ژاپن مشاهده شد. بروز این بیماری در انسان با عوارض گوناگون عصبی از جمله اختلال در حواس پنج‌گانه، بروز آلزایمر در سنین پیری و در موارد حاد با مرگ بیمار، همراه است.
دستگاه عصبی احتمالاً حساس‌ترین ارگان در برابر تماس با بخارات جیوه است. طیف وسیعی از اختلالات تنفسی، روانی، قلبی عروقی، معده‌ای روده‌ای، تولید مثلی، کبدی، کلیوی، خونی، پوستی، اسکلتی- عضلانی ایمونولوژیکی، حسی و ادراکی و ژنوتوکسیک از اثرات جیوه می‌تواند باشد.
مطالعه اخیر نشان می دهد که بر خلاف تصورات گذشته، مصرف یک یا دو وعده غذای دریایی در هفته می تواند خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را به طور قابل توجهی کاهش دهد.
