افراد زیادی با مشکل بی خوابی رو به رو هستند.با افزایش سن و وارد شدن به سنین میانسالی این مشکل به صورت جدی تری خود را نشان می دهد.در این شرایط استفاده از قرص های خواب آسان ترین روش می باشد و بسیاری از افراد هم از همین روش استفاده می کنند.
کالج پزشکان آمریکایی، پس از بررسی نتایج بدست آمده از تحقیقات، دستورالعمل‌هایی برای مقابله با بی‌خوابی مزمن معرفی کرده است که رفتاردرمانی اصولی و آگاهانه در اولویت توصیه‌های آنها به بزرگسالان قرار دارد. در صورت عدم رضایت یا اثربخش نبودن رفتاردرمانی، می‌توان پس از بررسی آسیب‌ها، فواید و هزینه‌ها داروهای کمکی را برای مدت محدودی تجویز کرد.
نیتین دامل، پزشک داخلی و رئیس کالج پزشکان آمریکایی می‌گوید: داروها نه تنها عوارض جانبی عمده‌ای را به همراه دارند، بلکه حتی نمی‌توانند خواب طبیعی را برای شما به ارمغان بیاورند. این مسئله در هر سنی اتفاق می‌افتد، اما اغلب سنین بالاتر را در بر می‌گیرد.
علاوه بر اثرات اعتیادآور، داروهای خواب‌آور تجویز شده نیز ممکن است در کوتاه مدت باعث بروز مشکلاتی نظیر افکار تیره، مبهم و ضعف حافظه گردند. مثلا ممکن است هنگام رانندگی، غذا خوردن و مکالمه تلفنی یادتان رود مشغول انجام چه کاری هستید! با افزایش سن، به دلیل کاهش کارآیی اندام‌های کبد و کلیه، ممکن است داروهای مصرفی برای مدت بیشتری در بدن باقی بمانند که این می‌تواند احساس ضعف و خستگی مفرط، عدم تعادل و ضعف سایر حواس را در پی داشته باشد. بنابراین خطر افتادن بطور ناگهانی و یا تصادف، فرد را تهدید می کند!
در طولانی‌مدت، داروهای خواب‌آور می‌توانند منجر به بروز مشکلات جدی‌تر برای عملکرد ذهنی فرد شوند. چنین داروهایی به منظور ایجاد حس خواب، فعالیت‌های ذهنی فرد را کند می‌کنند.
محققان نسبت به انتخاب چنین داروهایی برای رفع بی‌خوابی هشدار می‌دهند و مبنی بر مطالعات گسترده در این زمینه، تأکید می‌کنند مصرف این داروها در سنین بالاتر، خطر تصادفات خیابانی، عدم تعادل و افتادن ناگهانی، شکستگی استخوان لگن و به دنبال آن بستری شدن و یا حتی مرگ را به دنبال دارد.منبع: سلامت نیوز
