عوارض بیماری های آمیزشی در خانم‌ها، عفونت لگنی و به دنبال، آن حاملگی خارج رحمی یا ناباروری است که متأسفانه درمان بیماری آمیزشی، باعث برگشت قدرت باروری زن نخواهد شد.
طبق آمار سازمان بهداشت جهانی، سالانه ۳۳۳ میلیون مورد جدید بیماری های آمیزشی قابل درمان (سفیلیس, سوزاک، کلامیدیا و تریکومونا) در جهان اتفاق می‌افتد. از هر ۲۰ فرد جوان یک نفر در سال مبتلا به بیماری های آمیزشی قابل درمان می‌شود (در این آمار، بیماریهای آمیزشی ویروسی مثل ایدز کنار گذاشته شده‌اند).
سه دهه قبل، شایعترین بیماری های آمیزشی سوزاک و دو دهه قبل، شایعترین بیماری، عفونت با کلامیدیا بود ولی در حال حاضر، شایعترین بیماری آمیزشی، عفونت با دو نوع ویروس پاپیلوم انسانی و ویروس هرپس یا همان زوناست. البته این آمارها مربوط به کل دنیاست و در بعضی نقاط جهان، شایعترین نوع بیماری های آمیزشی متفاوت است و ممکن است هنوز سوزاک یا بیماری دیگری باشد.
در عین حال، بیش از ۳۰ نوع بیماری های آمیزشی وجود دارد که شایعترین آنها در چهار گروه طبقه‌بندی می‌شود:
- باکتریایی شامل سوزاک، سفیلیس، کلامیدیا، گرانولوم مغبنی و شانکر
- قارچی شامل کاندیدیاز
- ویروسی شامل هپاتیت، هرپس سیمپلکس یا همان زونا، ایدز، ویروس پاپیلوم انسانی و مولوسکوم کونتاگیوزوم که به صورت زگیل‌های ریز ظاهر می‌شود.
- انگل شامل شپش ناحیه تناسلی و جرب
برای بیماری های آمیزشی دو نوع پیشگیری وجود دارد؛ پیشگیری اولیه که از طریق آموزش است و پیشگیری ثانویه که از طریق تشخیص بموقع و درمان مناسب انجام می‌گیرد و از گسترش آن در جامعه جلوگیری می‌کند. در این میان، بهترین روش پیشگیری از بیماری های آمیزشی اجتناب از تماس با فرد آلوده و تمام مایعات طبیعی بدن او حتی بزاق دهان است. استفاده صحیح از کاندوم هم خطر ابتلا را کم می‌کند ولی بعضی بیماریها با وجود استفاده از کاندوم قابل سرایت هستند.
یکی دیگر از روش‌های پیشگیری، استفاده از واکسن است. بعضی بیماری های آمیزشی ویروسی مثل هپاتیت، هرپس سیمپلکس و تعدادی از گونه‌های ویروس پاپیلوم انسانی نیز واکسن مؤثر دارند. البته در صورت لزوم می‌توان برای تشخیص مبتلا بودن فرد به بیماری آمیزشی از تست‌های آزمایشگاهی مربوطه استفاده کرد. باید توجه داشت، بسیاری از عفونتها بلافاصله پس از ابتلا قابل تشخیص نیستند. بنابراین باید مدت زمانی مناسب اجازه داد تا تست مربوطه مثبت شود. حتی بعضی بیماری های آمیزشی مثل ویروس پاپیلوم انسانی را ممکن است نتوان با آزمایش‌های دقیق تشخیص داد.
شایع ترین علت عفونت ادراری در مردان
شایعترین علت میکروبی بیماریهای مقاربتی در جهان کلامیدیاست. علائم سوزاک و کلامیدیا بسیار به هم شبیه هستند با این تفاوت که علائم سوزاک پر سر و صداتر و بیشتر از علائم کلامیدیاست. به نظر می‌رسد در ۳۰۰ درصد از موارد، سوزاک و کلامیدیا هردو همزمان باهم ایجاد می‌شوند. درنتیجه فردی که با ترشح، سوزش و عفونت مجرای ادرار مراجعه می‌کند معمولا برای هر دو بیماری درمان می‌گیرد.
بسیاری از اوقات فرد متوجه کلامیدیا نمی‌شود زیرا درد، سوزش، ترشح و… در آن بسیار کمتر از سوزاک است، بنابراین ممکن است دیرتر به پزشک مراجعه کند یا اصلا مراجعه نکند. دوره پنهان آن نیز کمی طولانی‌تر است و از زمان تماس با فرد آلوده بین ۷ تا ۱۴ روز طول می‌کشد تا علائم ظاهر شوند. درست مثل سوزاک ممکن است فرد اصلا علامتی از خود نشان ندهد و متوجه بیماری نشود اما ناقل آن باشد. پس بهتر است در همه شرایط از روش‌های پیشگیری استفاده شود.
شایع ترین عفونت آمیزشی در زنان
سوزاک شایعترین عفونت امیزشی زنان در ایران است. بانوان اکثرا بدون علامت هستند اما افزایش ترشحات مهبلی، سوزش به هنگام خروج ادرار و خون‌ریزی‌های نامرتب قاعدگی هم می‌تواند علایم ابتلا به این بیماری باشد. در هر صورت، مجرای تناسلی و گردن رحم فرد مبتلا آلوده‌کننده است. برای تشخیص دقیق لازم است از معاینه یا آزمایش کمک گرفته شود. در هر حال این بیماری از طریق ارتباط دهانی، مهبلی، مقعدی و همچنین از طریق مادر آلوده به فرزند در هنگام بارداری منتقل می‌شود.
در زیر ۷ توصیه برای پیشگیری از ابتلا به بیماری های آمیزشی پیشنهاد می شود:
۱- همیشه و به درستی از کاندوم مردانه استفاده نمایید. استفاده از کاندوم ۱۰۰% تضمین کننده عدم ابتلا به بیماریهای منتقله جنسی نیست (بخصوص زمانیکه به درستی و همیشه استفاده نشوند) ولی خطر ابتلا به این بیماریها را بسیار کاهش می دهد.
۲- بعد از تماس جنسی، ناحیه خارجی تناسلی را با آب و صابون بشورید. شستن و دوش داخل واژن نه تنها کمکی به پیشگیری از بیماریهای منتقله جنسی و یا جلوگیری از بارداری نمی کند، بلکه با از بین بردن سدهای دفاعی طبیعی بدن، خطر این عفونتها و گسترش آن به مناطق بالاتر را اضافه می کند. پس منظور تنها شستشوی دستگاه تناسلی خارجی (مردانه، زنانه) است.
۳- بعد از تماس جنسی، ادرار کنید تا برخی از باکتریهای وارد شده خارج شوند.
۴- در حین قاعدگی، تماس جنسی نداشته باشید در این زمان مستعد انتقال عفونت هستید.
۵- از نزدیکی از راه مقعد اجتناب کنید. درون مقعد و رکتوم میکروبهای فراوانی وجود دارد که می تواند عامل بیماریهای منتقله جنسی در مرد و زن باشند. دهان، ناحیه تناسلی مرد و ناحیهتناسلی زن نبایستی با شیء و بخشی از بدن مانند آلت تناسلی مرد که در تماس با مقعد یا رکتوم بوده است تماس پیدا کند در غیر اینصورت خطر عفونت وجود دارد.
۶- از تمیز کردن واژن با دوش اجتناب کنید زیرا که بدینوسیله بسیاری از باکتریهای محافظتی را از بین می برید و خطر ابتلا به بیماریهای منتقله جنسی را افزایش می دهید.
۷- در هنگام تماس جنسی از چرب کننده ها استفاده نمایید و بدینوسیله خطر آسیب مخاطی را کاهش دهید. توجه داشته باشید که اگر از کاندوم استفاده می کنید از استفاده همزمان از چرب کننده های با پایه نفتی مانند وازلین و یا روغن بچه همراه کاندوم اجتناب کنید زیرا که این مواد باعث از بین بردن کاندوم می شوند و در نتیجه خطر حاملگی ناخواسته و انتقال بیماریهای منتقله جنسی وجود دارد. برای چرب کردن می بایستی از مواد با پایه آبی مانند ژل پزشکی استفاده نمایید.
tnews
