البته، اما نیازی به خود ارضایی نمی باشد. گفته شده است که انزال مکرر در حیوانات موجب چند تغییر مغزی می شود که مانع دوپامین و لیبیدو برای چندین روز می شود. در شرایط عادی، سیری جنسی (که برای هر گونه ای متفاوت است) موجب می شود که جنس نر زمانی را به استراحت جنسی بپردازد.

استفاده کنندگان رابطه جنسی که توسط رابطه جنسی سیر شده اند، ممکن است این مکانیزم های بازدارنده را توسط رفتن به سمت رابطه جنسی قویتر و یا گذارندان وقت بیشتری بر رابطه جنسی تخریب کنند. رد شدن از سیگنال “دیگه برام کافیه” قطعا می تواند موجب تجمع دلتا فاس بی شود، با این حال، بدون فریب رابطه جنسی اینترنتی، چند نفر به استراحت خواهند پرداخت؟ تقریبا همه.

دیده شده است که  بسیاری از بحث ها بر سر اعتیاد به رابطه جنسی (بودن یا اثراتش) به سمت منازعه بر سر خود ارضایی رفته اند. این مزخرف است و کاملا بحث را منحرف می کند. مغز شما بر رابطه جنسی فقط در مورد استفاده از رابطه جنسی اینترنتی می باشد، نه بایدها، و نه نبایدها و یا خود ارضایی. علائم بسیار، تنها یک دلیل:

  • تغییرات نروپلاستیکی مغز
  • اضطراب در مورد انزال کردن بررابطه جنسی افراطی تر.
  • مشکل در حفظ نعوظ در زمان استفاده از کاندوم.
  • تاخیر در انزال
  • کاهش لیبیدو
  • ضعف در مقاربت جنسی (داشتن توانایی و انرژی نسبت بهرابطه جنسی اما نه به شریک جنسی)
  • انزال مکرر، ارضاء کم
  • اضطراب اجتماعی ، کمبود اعتماد به نفس
  • بیشتر شدن ضعف در نعوظ، گاها حتی بارابطه جنسی قویتر.
  • تغییر ذائق هرابطه جنسیی که مناسب با گرایش جنسی نیست.(مانند HOCD)
  • عدم توانایی در تمرکز کردن، بی قراری بی حد.
  • افسردگی، اضطراب، مه مغزی

یک دلیل خوب برای اینکه باور کنیم این نشانه ها اغلب در اثر تغییرات مغزی مربوط به اعتیاد به وجود می آیند وجود دارد، چون مرکز پاداش دارای ساختاری می باشد که احساسات را تحت تاثیر قرار می دهد، از جمله:

  • خُلق
  • عملکرد ادراکی
  • پاسخ به استرس
  • سیستم اعصاب خودکار
  • سیستم غدد درون ریز

مثلا، بسیاری از شکایات بالا، چون اضطراب اجتماعی، افسردگی، انگیزه ضعیف، ضعف در نعوظ، و مشکلات تمرکزی، به دوپامین کم و دریافت کننده های دستکاری شده و کاهش یافته  D2 نسبت داده شده اند.

متعادل سازی مجدد مغز (ریبوت کردن، ریست کردن مغز)

اگر این پدیده در پس علائم شما قرار داد، شما نیاز دارید که حساسیت مسیر پاداش خود را بازیافت کنید، مسیرهای حساس شده اعتیاد را تضعیف کنید و کنترل اجرایی را تقویت کنید. ما این پروسه را “ریبوت کردن” می نامیم (مثل ریبوت کردن کامیپوتر، راه اندازی مجدد) بهترین راه انجام ریبوت این است که به مغز خود استراحت بدهید، از تمام تحریکات شدید جنسی مصنوعی، از جمله رابطه جنسی، خیال پروری در مورد رابطه جنسی، چت روم ها، داستان های مستهجن ، گشت و گذار در عکسها و… تا زمانی که به حالت پاسخگویی طبیعی باز گردد.

آنهایی که به رابطه جنسی اعتیاد دارند اغلب متوجه می شوند که اگر خود ارضایی را به حد زیادی کاهش بدهند یا از آن صرف نظر کنند پروسه ریبوت آسان تر است. این خود داری از خود ارضایی و ارگاسم یک روش زندگی نیست، بلکه یک متد موقت برای عمیقتر کردن بازیابی و کاهش شکست و برگشت به رابطه جنسی. مسلما این پروسه در ابتدا بسیار سخت است. مغز دیگر نمی تواند به داروی فوری و شدید دوپامین (و دیگر مواد شیمیایی) در ارتباط با استفاده جدی از رابطه جنسی تکیه کند.

به علاوه بر نا حساس سازی، استفاده از رابطه جنسی ارتباطات عصبی را تقویت می کند و تسکین موقت رابطه جنسی را به هرگونه عامل تحریکی که مغز شما به رابطه جنسی نسبت می دهد وصل می کند (حساس سازی).   عوامل تحریکی چون تنها بودن در خانه، تصاویر مستهجن، یا استرس و اضطراب، می توانند شیار رابطه جنسی مغز شما را فعال کنند. تنها راه تضعیف این اتصالات متوقف کردن استفاده و تقویت بیشتر آن مسیر مغزی، و پیدا کردن داروی تسکین خلقتان در جایی دیگر است.

(همانطور که شرح داده شده به دلیل وابستگی شدیدی که به رابطه جنسی ایجاد می شود فرد قویا به عوامل محرکرابطه جنسی یا اصطلاحا “ماشه ها”  برای پیدا کردن حس بهتر و تسکین وابسته می شود، و در زمانهایی که در حال و خلق مناسب نمی باشد مغز برنامه ریزی شده است تا برای تسکین و بهتر شدن به رابطه جنسی پناه ببرد.

این نوع عملکرد پاسخگویی ناسالم نامیده می شود، پروسه ریبوت شامل توقف استفاده از رابطه جنسی و پاسخگویی سالم می باشد، پاسخگویی سالم یعنی فرد در زمانی که از لحاظ مغزی و خلقی در سطحی پایین می باشد، به جای پاسخگویی به این حالت با رابطه جنسی، با فعالیت های سالم دیگر، سرگرمی و… پاسخ دهد تا برنامه ریزی مغزی شروع به تغییر کند، که مسلما کار راحتی نیست. ریشه کن کردن رابطه جنسی و خیال پردازی رابطه جنسی، منتهی به برگرداندن سیمکشی (مداربندی) مغز به حالت طبیعی و تضعیف تدریجی مسیرهای حساس سازی شده و عطش رابطه جنسی می باشد.

کار انداختن و تضعیف مدارهای کنترل خویشتن با اعتیاد

نیمه دیگر پروسه سیمکشی مجدد شامل گذارندن وقت با جفتهای بالقوه واقعی می باشد. ارتباطات صمیمی برای هر دو طرف سلامت بخش است و به شما کمک می کند که برانگیختگی خود را به افراد حقیقی سیمکشی کنید.  چه زمانی ارتباط جنسی برقرار کنیم؟ پس از مدتی استراحت (که این مدت برای هر شخص بر اساس وضعیت و شرایطش متفاوت است).

برخی تشخیص داده اند که ادامه دادن فعالیت جنسی با یک شریک حقیقی بسیار کمک کننده است، تا وقتی که آنها (و شریکشان) سعی نکنند به زور خود را مجبور به انزال کنند تا که به صورت طبیعی اتفاق بیفتد. ریشه کن کردن استفاده از رابطه جنسی اینترنتی اغلب کنترل اجرایی شما را تقویت می کند، که وابسته به کورتکس پیشانی شما می باشد. (کنترل اجرایی شامل توانایی کنترل احساسات، مثل عصبانیت یا شهوت و پالسهای عصبی می باشد)

ارزیابی خطر، برنامه ریزی های بلند مدت، وکنترل پالس های تحریک تحت کنترل کورتکس جلویی می باشد. اصطلاح hypofrontality با مفهوم تضعیف اراده، معمولا زمانی که می خواهند توضیح دهند که چگونه اعتیاد باعث از کار انداختن و تضعیف مدارهای کنترل خویشتن می شود، استفاده می شود. این نیاز به زمان و پایداری دارد تا که این مدارها به حالت کارکرد کامل بازگردند.

به یاد داشته باشید: آزادی شما در گرو دوباره متعادل کردن مغزتان است. آنوقت شما می توانید انتخاب کنید که مسیر تحریک رابطه جنسی را در مغز خود فعال کنید یا مسیر دیگری  که شما را به نتایجی که خودتان می خواهید هدایت می کند. لازم نیست که بگوییم، ریبوت کردن به شما ضمانت نمی دهد که می توانید در آینده از رابطه جنسی اینترنتی به صورت امن استفاده کنید.

مغز انسان همچنان نسبت به مارپیج نزولی استفاده از هرگونه محرک شدید آسیب پذیر باقی می ماند، و مغز شما یک مسیر حساس سازی شده رابطه جنسی دارد که همیشه می تواند فعال شود. بسیاری استفاده از رابطه جنسی اینترنتی را متوقف کرده اند و زندگی خود را بازیابی کردند. شما نیز می توانید.

بازنویسی: فرزانه پاشایی

هرگونه کپی برداری با نام دکتر سلام و لینک دهی مستقیم مجاز می باشد

بخش قبلی این مقاله: اعتیاد به رابطه جنسی اینترنتی