آشنایی با قرص دیازپام و عوارض و موارد مصرف آن

یکی از داروهای که خواص مسکن و خواب آور را دارد قرص دیازپام می باشد. این قرص باعث تسکین اضطراب، اختلالات خواب و اختلالات هراس می شود. همچنین از عوارض این دارو می توان به خواب آلودگی اشاره کرد. در این مقاله از دکتر سلام به عوارض و موارد مصرف قرص دیازپام پرداخته ایم. با ما همراه شوید.

دیازپام دارویی نام آشناست که اکثر افراد آن را به عنوان داری خواب‌آور می‌شناسند. این دارو علاوه بر اینکه یک داروی مسکن است موارد مصرف دیگری هم دارد که قصد داریم در ادامه این مطلب به ذکر آن‌ها و همچین عوارضی که ممکن است در حین مصرف این دارو ایجاد شود بپردازیم.

قرص دیازپام چیست؟

قرص دیازپام (Diazepam) دارویی مسکن و خواب‌آور است که برای تسکین اضطراب، اختلالات خواب و اختلالات هراس تجویز می‌شود. این دارو همچنین به‌عنوان ضد تشنج و شل‌کننده ماهیچه اسکلتی، درمان انقباض عضلانی و تشنج (تب و تشنج در کودکان یا حمله صرع) نیز استفاده می‌شود. دیازپام از راه‌ خوراکی سريع‌ و به‌ خوبی جذب‌ می‌شود.

هشدار: افرادی که به طور دائمی از این داروها استفاده می‌کنند به تدریج به آن وابسته شده و برای دستیابی به همان میزان آرامش قبلی، مجبور به مصرف میزان بیشتری از آن هستند. با مصرف دوزهای بالاتر، فرد دچار تالورنس و مقاومت بدن شده و نه تنها به مصرف آرام بخش‌ها وابسته می‌شود، بلکه میزان مصرف خود را نیز دائماً افزایش می‌دهد. بر همین اساس میزان دوز مصرفی این دارو باید حتما توسط پزشک و تحت نظر ایشان تعیین گردد.

این دارو به صورت قرص‌های 2 و 5 و 10 میلی‌گرمی موجود است. نام تجاری معروف دیازپام والیوم است.

چنانچه به منظور درمان اختلالات مربوط به خواب و یا برای خاصیت آرام‌بخشی این دارو قصد استفاده از آن را دارید بهتر است با سایر داروها هم در این زمینه آشنا شوید. علاوه بر این راهکارهایی خانگی و آسان هم وجود دارد که می‌توانید از آن ها بهره ببرید.

موارد مصرف

اضطراب و بی خوابی
سندرم قطع مصرف الکل
اختلالات تشنجی
درمان اضافه صرع میوکلونیک
درمان وحشت و ترس بیش از حد
اسپاسم عضلات اسکلتی
سردرد
تکان‌های غیر ارادی یا لرزش

عوارض

افت قوای ذهنی، خواب‌آلودگی، تکلم نامفهوم، ضربان قلب کند، تنگی نفس، عدم تعادل، بثورات جلدی، گلودرد، تب و لرز، کبودی یا خونریزی غیرعادی، زخم‌های دهانی، زردی پوست یا چشمان، از دست رفتن حافظه، بی‌خوابی، اضطراب یا تحریک‌پذیری

تداخل دارویی

الکل، سیگار، ضد دردهای مخدر، داروهای ضدافسردگی، داروهای ضدتشنج، بيهوش‌کننده‌های عمومی، مهارکننده‌های مونوآمينواکسيداز (MAO)، ضدافسردگی‌های سه‌ حلقه‌ای و داروهای پايين‌آورنده‌ فشار خون‌، داروهای مضعف‌ CNS

مقدار و نحوه مصرف

دیازپام بسته به شرایط متفاوت و در افراد متفاوت با مقادیر متفاوتی تجویز می‌شود. هیچگاه بیشتر یا کمتر از مقدار تجویز شده مصرف نکنید. به طور معمول برای درمان‌ اضطراب‌، 2 ميلی‌گرم‌ سه‌ بار در روز و در صورت‌ نياز تا 15-30 میلی‌گرم در مقادير تقسیم شده و در درمان‌ راه‌ رفتن‌ در خواب‌ و ترس‌ بچه‌ها، 1-5 ميلی‌گرم‌ در موقع‌ خواب‌ مصرف‌ می‌شود.

توجه: این دارو افراد با مشکلاتی همچون ضعف‌ تنفسی، نارسايی حاد ريوی، حالات‌ فوبيک‌، نارسايی کبدی، سايکوز مزمن‌، دپرسيون‌ و اضطراب‌ همراه‌ آن‌ نبايد مصرف‌ شود.

توجه: اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که آن را به یاد آوردید مصرفش کنید. اگر تقریباً موقع نوبت بعدی مصرف دارو رسیده است ، نوبت فراموش شده را رها کرده به برنامه دارویی منظمتان بازگردید و مقدار دارو را دوبرابر نکنید.

نکاتی که در ارتباط با مصرف این دارو باید بدانید

حین مصرف این دارو به پزشکتان به‌ طور منظم مراجعه کنید تا بهبود شما را زیر نظر داشته باشد.
تا مشخص شدن پاسخ بدنتان به دارو در رانندگی و کار با وسایل خطرناک احتیاط کنید.اگر در هنگام مصرف دیازپام دچار افکار یا احساسات عجیب شدید با پزشکتان مشورت کنید.
هنگام مصرف دیازپام نباید داروهای آرامبخش دیگری مصرف کنید یا الکل بنوشید.
شکل‌های مایع دیازپام را می‌توان با غذاهای مایع یا نیمه جامد مثل پوره مخلوط کرده نگذارید دیازپام مایع یخ بزند.
هنگام مصرف دیازپام نباید داروهای آرامبخش دیگری مصرف کنید.
در صورت بروز هریک از علایم نادر ولی جدی زیر، مصرف دیازپام را قطع کرده ، با پزشکتان تماس بگیرید.
برای جلوگیری از ایجاد وابستگی، دارو را بیش از مقدار و مدت زمان توصیه شده مصرف نکنید.
مصرف این دارو در زمان بارداری به خصوص سه ماهه اول و شیردهی غیر مجاز است مگر در موارد اضطراری و به تشخیص پزشک.
در صورت‌ بروز خواب‌آلودگی، سرگيجه‌، منگی، از دست‌ دادن‌ مهارت‌ در انجام‌ کار به‌ خصوص‌ در افراد مسن‌، دارو با احتياط مصرف‌ شود.
بیمار تا زمانی که تحت درمان با دیازپام است باید قبل از مصرف هرگونه دارو با پزشک مشورت کند.

توصیه‌ها و مراقبت‌های پرستاری

تمایلات سوءمصرف دارو ممکن است در حالات اضطرابی توام با افسردگی ظاهر شود.

شمارش دوره‌ای سلول‌های خونی و تست‌های کار کبد طی درمان طولانی توصیه می‌شوند.

در سالمندان و بیماران ناتوان احتمال بروز خواب آلودگی، آتاکسی، یبوست، احتباس ادراری بیشتر است.

نسبت جذب و دفع و دفع مدفوع را کنترل کنید. بر راه رفتن بیمار نظارت کنید.

در بیماران تحت درمان درازمدت با دوزهای بالا، بیماران الکلی، یا افرادی که خوددرمانی می کنند وابستگی جسمی، روانی ایجاد می‌شود.

منبع: ستاره