شاید این سوال بسیاری از ما باشد که آیا آفت کش ها به گوشت میوه های معمولی و سبزیجاتی مانند گرمک، سیب و خیار می رسند؟
پاسخ به این سوال خیلی هم ساده نیست. آفت کش های اسپری شده بر میوه ها و سبزیجات در پوسته ی بیرونی تجمع پیدا می کنند، اما پوست مانع غیر قابل نفوذ ایجاد نمی کند و برخی آفت کش ها در واقع طراحی شده اند که به بافت میوه ها و سبزیجات جذب شوند تا از آفت هایی که به مایع داخل پوست نفوذ می کنند محافظت نماید.
به گفته ی استادیار صنایع غذای در دانشگاه ماساچوست، بهترین روش شستن آفت کش های شیمیایی از روی سیب و میوه ها یی است که پوست های ضخیم تری دارند. میوه هایی مانند گرمک، از نفوذ آفت کش به گوشت میوه جلوگیری می کنند.
اگر در خرید میوه و سبزیجات اولویت بندی می کنید، اولویت را با میوه جات ارگانیک بدهید. سیب، توت فرنگی، اسفناج و شلیل از جمله میوه هایی هستند که باید به آنها آفت کش بسیار زده شود. خیار هم از جمله سیفی جاتی است که مقدار زیادی آفت کش لازم دارد اما در دسته بندی ذکر شده قرار نمی گیرد.
درصورتی که سیب های معمولی را خریداری می کنید آن را با محلول سدیم بیکربنات و آب بشویید. مطالعه منتشر شده اخیر که در مجله کشاورزی و مواد غذایی منتشر شد، مشخص کرد که راه حل سدیم بیکربنات، موثرتر از آب معمولی یا ضد عفونی کننده در حذف پس مانده های آفت کش از سطح پوست میوه بود، اما میوه باید 15 دقیقه قبل از شستشو در آب غوطه ور شود.
به گفته ی دکتر جفری جنکینز، مدیر مرکز ملی آفت کش ها، حتی پس از شستشو آفت کش باقی مانده ای که عمیقا در پوست یا گوشت میوه نفوذ کرده را از بین نمی برد. به گفته ی محققان پوست کندن می تواند موثر واقع شود اما مواد مغذی موجود در پوست میوه ازبین می رود. خیار و سیب هر دو توسط یک لایه ی محافظ موم مانند پوشانده شده اند، اما هنگامی که آفت کش ها از طریق این لایه پخش می شوند و هنگامی که توزیع کنندگان یک لایه ی دیگر از موم را به این میوه ها و سبزیجات اضافه می کنند تا آنها را برای حمل و نقل حفظ کنند، شستشوی آن سخت تر می شود.
مضرات سموم دفع آفات نباتی
در مواقع بسیاری میوه ها را قبل از پایان دوره ی کارنس(زمانی که پس از سمپاشی باید اسپری شود تا باقیمانده ی سم در محصول به حداقل برسد) به بازار می آورند در نتیجه سم باقی مانده بر روی بافت میوه ها بتدریج در معده و کبد که وظیفه ی دفع سموم را برعهده دارد جمع و موجب بیماری های مختلف می شود.
مواد موجود در کود ها که به محصول کشاورزی منتقل می شوند، در برخی مواد ممکن است باعث برهم خوردن تعادل برخی عناصر مورد نیاز جهت سوخت و ساز طبیعی بدن شود. سمومی که برای دفع آفات گیاهی مورد استفاده قرار می گیرند، باید مدت معینی روی میوه و محصولات کشاورزی باقی بماند تا تجزیه شود. اما چون در بسیاری موارد زودتر از وقت معین جهت عرضه به بازار برداشت می شود، مقادیری از سموم بصورت تجزیه نشده در میوه باقی می ماند. کارشناسان توصیه می کنند که میوه ها را تا حد امکان با پوست مصرف کنید چون مواد مغذی قابل توجهی که برای سلامتی انسان و جلوگیری از ابتلای افراد به سرطان روده لازم است، در پوست میوه ها وجود دارد.
درحال حاضر بعلت وجود سموم مختلف بر روی پوست میوه ها چنین توصیه ای احتمالا سلامت بدن را به خطر می اندازد و اثرات آن در دراز مدت عوارضی را در معده و بخصوص کبد ایجاد می کند. اما چنانچه از ظاهر قضیه بر می آید، هنوز تحقیقات جامعی در زمینه ی تاثیر سموم کشاورزی بر بدن مصرف کنندگان صورت نگرفته و حتی اظهار نظری در مورد اینکه آیا در دراز مدت امکان ابتلا به سرطان هایی نظیر کبد و معده بر اثر مصرف میوه هایی که دوره ی کارنس آنها طی نشده وجود ندارد.
سموم شیمیای به چند دسته تقسیم می شوند که دو دسته ی مهم آنها عبارتند از سموم سیستماتیک و سموم نفوذی که در صورت استفاده از این دو دسته در محصولات جالیزی و میوه ها اگر دوره ی خاصی طی نشده باشد، به هیچ عنوان با شستن، حرارت دادن و فریز کردن باقیمانده ی سموم در محصولات از بین نمی رود و در میوه ها و محصولات کشاورزی باقی می ماند.
از این رو همواره توصیه می شود که از سموم شیمیایی بعنوان آخرین راهکار مبارزه با آفات استفاده شود. در محصولات گلخانه ای بدلیل وجود شرایط مساعد برای رشد گیاه، جهت جلوگیری از آفات لازم است زیرا کنترل بیشتری صورت گیرد ولی متاسفانه کشاورزان بجای استفاده از راهکار ها کنترل غیر شیمیایی از سموم شیمیایی استفاده می کنند.
کنترل آفات، بیماری های گیاهی و علف های هرز، یک امر کاملا تخصصی و مشابه پزشکی است.
براساس گزارش های منتشر شده شیوع بیش از اندازه ی بیماری هایی همچون سرطان دستگاه گوارش، به مصرف بی رویه ی سموم کشاورزی نسبت داده شده است. آلودگی ها در یک زنجیره ی پیوسته در حرکت اند و از طریق آب آلوده، خاک نامناسب، کود ها، سموم، آفت کش ها به زنجیره ی غذایی انسان و حیوان وارد می شوند و در صورتی که از حد تعیین شده توسط استاندارد های جهانی خارج شود، بعنوان تهدید کننده ی سلامت بشمار خواهد رفت.
برگردان عرب زاده
