خانم های شاغل و مشغله فکری آنان

تا وضع پسرش را زیر نظر داشته باشد. این وضعی که مادران دارند کار است یا پریشانی افکار؟ هر چه هست به نظر می رسد جبری نیز در آن نهفته است.

اکرم فارغی، کارشناس ارشد حوزه علمیه خراسان در پژوهش خود درخصوص 50 نفر از شاغلان و خانه داران که نیمی معلم و نیمی دیگر خانه دار بودند

دریافت 98 درصد زنان شاغل به هنگام کار، نگران تنهایی فرزندان در خانه هستند خصوصا کودکان کلیددار.

این پژوهش نشان می دهد که اکثر زنان شاغل یعنی 78 درصد زنان در وهله اول به جهت نیاز خانواده به پول و در درجه دوم به منظور رسیدن به خودکفایی و بالندگی کار می کنند.

یعنی با وجود اعلام استغنای خانواده ها از درآمد زن، واقعا نیاز خانواده است که آنان را به کار وامی دارد و البته این تفکر نیز در میان زنان در حال ریشه دواندن است که درست نیست پول مورد نیاز زندگی، ابزار منت و کنترل میان زن و شوهر باشد.

این پژوهشگر برای بهبود شیوه های فرزندپروری مادران شاغل توصیه می کند: شغل زنان باید با توانایی های جسمانی و خصوصیات روحی و روانی شان متناسب باشد.

رسانه های گروهی در شناساندن نقش زن در سازندگی خانواده و جامعه باید فعال تر عمل کنند.

در میزان ساعات کار روزانه و نوع کار زنان باید تجدیدنظر شود و مراکزی از طرف سازمان ها برای مراقبت کودکان و امنیت خاطر مادران فراهم آید.

و در پایان توصیه شده است که همسران زنان شاغل در انجام کارهای منزل به آنها کمک کنند و مؤسسات و مراکز رفاهی، کمک های جانبی برای زنان شاغل پدید آورند و ما نیز این توصیه را می افزاییم

که زنان شاغل با استفاده از شبکه های حمایتی و ایجاد گروه های حمایت اجتماعی در شبکه های مجازی به یکدیگر کمک کنند که در کارهای روزانه خصوصا نقل و انتقال و نگهداری کودکان به یکدیگر یاری رسانند.