فارنژیت (Pharyngitis) عفونت حاد گلو و حلق بوده که میکروارگانیسم های زیادی در ایجاد ان دخیل هستند. شایعترین علت فارنژیت عوامل ویروسی ( ادنوویروسها – رینوویروسها – انتروویروسها – و غیره) میباشند. تعداد کمی از اپی زودهای فارنژیت باکتریایی بوده و شایع ترین باکتری مولد استرپتوکوک بتاهمولتیک گروهa میباشد.
فارنژیت بیشتر در فصل زمستان و بچه های 6-12 سال دیده می شود. مهمترین علائم فارنژیت ضعف و بی حالی – گلودرد- درد عضلات- تحریک حلق- ادم حلق همراه یا بدون ترشحات چرکی میباشد.
در فارنژیت ناشی از استرپتوکوک پیوژنز( bهمولتیک گروهa) تب بالای 38/5 لرز ناگهانی گلودرد – بلع مشکل و دردناک شدن لنفاوی ناحیه گردن دیده میشود.
تشخیص فارنژیت باکتریایی با کشت ترشحات ناحیه حلق و گلو میباشد. مهمترین عوارض فارنژیت استرپتوکوکی در صورت عدم درمان تب روماتیسمی و گلومرولونفریت میباشد.
این مطلب توسط دکتر نیما ترابی گلسفید تهیه و برای مجله پزشکی دکتر سلام ارسال شده است.
