به گزارش مدیکال‌اکسپرس رعنا اصیلی و همکارانش بر اساس اطلاعات پیشین دراین‌باره که به خنده انداختن کودکان در سنین بالاتر ممکن است، جنبه‌هایی از قدرت شناختی آنان را تقویت کند، تجربه‌ای را طراحی کردند تا دریابند آیا استفاده از طنز ممکن است تاثیری بر یادگیری نوزادان و نوپایان داشته باشد یا نه.
هر یک از کودکان 18 ماهه‌ای که برای شرکت در بخش نهایی این بررسی انتخاب شده بود، یک فرد بزرگ‌سال را که با استفاده از ابزاری یک اسباب‌بازی دور از دسترس را به‌سوی خود می‌کشید، مشاهده کردند. در یک گروه فرد بزرگ‌سال پس از به دست آوردن اسباب‌بازی صرفاً با آن بازی می‌کرد؛ اما در گروه دیگر، فرد بزرگ‌سال آن را فوراً به روی زمین پرت می‌گیرد و به این ترتیب باعث به خنده افتادن نیمی از کودکان در آن گروه می‌شد.
هنگامی که اصیلی و همکارانش داده‌هایشان را بررسی کردند، دریافتند که کودکانی که به کارهای بزرگسالان خندیده بودند، نسبت به کودکانی که نخندیده بودند یا در گروه کنترل “بدون طنز” قرار داشتند، با موفقیت بیشتری توانسته بودند خودشان این عمل را تکرار کنند.
اینکه چگونه خنده بر توانایی یادگیری نوپایان تأثیر می‌گذارد، کاملاً روشن نیست، اما اصیلی و همکارانش دو توضیح احتمالی را مطرح کرده‌اند. اولین توضیح به سرشت کودکان مربوط می‌شود.
این نویسندگان توضیح می‌دهند: «در این مورد خنده به‌خودی‌خود نیست که ممکن است باعث تسهیل یادگیری شده باشد، بلکه نوزادانی که به طور سرشتی “خوش‌خنده” هستند با احتمال بیشتری ممکن است با محیط اطرافشان تعامل کنند و بنابراین تلاش بیشتری برای انجام کار و موفق شدن در آن انجام می‌دهند.” همچنین علت ممکن است این باشد که “کودکان خوش‌خنده” مهارت‌های اجتماعی یا توانایی‌های شناختی بالاتری دارند و در نتیجه می‌توانند آسان‌تر با دیگران ارتباط برقرار کنند و بنابراین تقلید کارهای دیگران برایشان ساده‌تر است.
توضیح دوم پژوهشگران به شیمی مغز مربوط است. این موضوع کاملاً مشخص‌شده است عواطف مثبت، مانند خنده یا ارتباط نزدیک برقرار کردن پژوهشگری که تجربه را بروی فرد مورد آزمایش انجام می‌دهد، می‌تواند میزان دوپامین مغز را بالا برد و این امر به‌نوبه خود باعث تأثیر مثبتی بر یادگیری می‌شود.
این پژوهشگران می‌گویند: “بنابراین اثر مشاهده‌شده در تجربه ما ممکن است یک اثر عمومی به علت عواطف مثبت باشد، نه طنز یا خنده به‌خودی‌خود.”
البته پژوهش‌های بیشتری درباره تأثیر طنز بر یادگیری انجام شود؛ اما والدین که درگیر کار غیرسرگرم‌کننده آموزش توالت رفتن به کودکان هستند، شاید به این فکر بیفتند، بدون توجه به اینکه مشغول انجام چه کاری هستند، به خندیدن ادامه دهند.
