محبت کردن و انجام کارهای مثبت و ابراز عشق و علاقه به دیگران می توان تاثیرات روانی بسیار مفیدی روی افراد و همچنین خود فرد داشته باشد بهتر است با انجام اینگونه کارها برای خود و اطرافیانتان در زمینه روحی و روانی نقش مفیدی ایفا کنید سعی کنید همیشه مهربان و با محبت باشید!
شاید خیلی از ما “ضرب‌المثل از محبت خارها گل می‌شود” را بارها شنیده باشیم اما حالا که به مصداق آن توجه کنیم، می‌بینیم که از نظر علمی نیز این عبارت رنگ واقعیت به خود گرفته است تا اونجایی که نتایج پژوهش‌ها در سراسر دنیا گواه دین مدعی است.
محبت به دیگران و انجام کارهای خوب، میل به تنهایی و “ترس اجتماعی” را درمان می‌کند.
بر اساس پژوهش محققان کانادایی،انجام اینگونه کارها احساس مثبت را تقویت کرده و بر قراری ارتباط را آسان می‌سازد. همچنین احساس مثبت،نگاهی که از حضور مثبت را در فرد القا می‌کند که بالطبع آن کمک تا افرادی که از حضور در اجتماع گریزان هستند بتوانند راحت تر در اجتماع حضور پیدا کرده و به سادگی با اطرافیان ارتباط برقرار کنند.
از هر دست که بدهی از همان دست دریافت می‌کنی
دکتر ربابه غفار تبریزی روانشناس بالینی اظهار کرد: محبت کردن به دیگران باعث می‌شود تاخلق افراد بالا رفته وباعث خو‌شحالی آنها گردد، که بالطبع آن اطرافیان حس خوشایند و بهتری را نسبت به فرد پیدا خواهند کرد.
وی ادامه داد: سایرین با دیدن محبت تلاش می کنند تامحبت متقابل را به فرد داشته باشند و از او قدر دانی کنند.
این را باید گفت که هر رفتار خوب یا بد به خود فرد بازتاب می‌شود، که بهتر است همیشه نسبت به اطرافیان مهربانی کرده تا بدین وسیله همیشه احساس شادمانی و رضایت داشته باشیم.
تبریزی افزود: به لحاظ معنوی نیز به این دنیا آمده‌ایم تا دنیای بهتری را خلق کنیم خوبی و محبت کردن به اطرافیان جزء کمال انسانها بوده و روح را نجات می‌دهد افرادی که رفتار ناشایست و بدی را از خود نشان می‌دهند، غافل هستند که روزی دنیا آن را به خودشان انتقال خواهد داد.
1)اختلالی که تنها با خطر کردن درمان می یابد
2)برای درمان این اختلال باید خطر کرد
این روانشناس با اشاره به اختلال اضطراب اجتماعی عنوان کرد: ممکن است برخی افراد از کودکی یک سرشت منزوی داشته و منزوی بوده باشند و یا حتی در خانواده‌هایی با ویژگی رشد کرده باشند که در دراز مدت و در سنین بالاتر به اختلال اضطراب اجتماعی دچار خواهند شد. اینگونه افراد همیشه سعی دارند با فرار از اجتماع و دوری از مردم به خود آرامش بدهند .
وی راه درمان این اختلال را اینگونه بیان کرد: لازم است که فرد به طور آهسته و تدریجی به سمت انجام کاری که از آن واهمه دارد، برود. شاید در ابتدای این راه فرد دچار استرس و اضطراب شدید بشود، اما به تدریج این اضطراب فروکش کرده و شاهد تغییرات آن خواهد بود.
تبریزی خاطر نشان کرد: دوری کردن از آنچه که فرد از آن می‌ترسد عواقب دیگری نظیر پایین آوردن اعتماد به نفس را نیز دارد. هرچه که فرد از اجتماع و مردم فرار کند باعث می‌شود که در نتیجه منزوی شدن، اعتماد به نفس وی نیز پایین بیاید.
گفتنی است که عکس این موضوع نتیجه عکس نیز خواهد داشت به طوری که حضور همیشگی فرد در اجتماع و داشتن روابطی قوی با دنیای اطراف نشان از بالا بودن اعتماد به نفس او می‌باشد.
