اطلاعات و دانستنیهای کامل در مورد ویروس خطرناک جنسی

بهتر است خانم های جوان از علائم و نشانه های این ویروس خطرناک و راههای انتقال و آلوده شدن به آن بیشتر اطلاع داشته باشند تا به سرطان ها و عوارض خطرناک آن مبتلا نشوند ،می خواهیم اطلاعات جامع و کاملی در این زمینه در اختیارتان قرار دهیم!

در مورد آمیزش جنسی از راه دهان و معقد که از موارد پرخطر نزدیکی جنسی می باشد به نقل از موسسه تحقیقات،درمان و آموزش سرطان با سرطان ارتباط دارد.
ویروس پاپیلوم انسانی(HPV) و سرطان
ویروس پاپیلوم انسانی (HPV یا Human Papillomavirus) ویروسی است که بیش تر از همه در طول آمیزش جنسی و از طریق تماس مستقیم بین پوست افراد انتقال می یابد. بیش از 100 نوع یا سوش مختلف از HPV وجود دارد. اکثر مردان و زنانی که دچار این عفونت هستند از این موضوع بی اطلاع می باشند، زیرا در بدن آنها علائم یا مشکلات بهداشتی ایجاد نمی شود. اما در برخی از موارد، انواع خاصی از HPV می توانند در قسمت های مختلف بدن باعث ایجاد زگیل (توده غیرطبیعی و غیرسرطانی بر روی پوست) بشوند. در موارد دیگر، انواع خاصی از HPV می توانند ضایعات پیش سرطانی (یعنی نواحی دارای بافت های غیرطبیعی) یا سرطان ایجاد نمایند.
نحوه گسترش HPV
تقریباً 60 نوع HPV این قابلیت را دارند که باعث ایجاد زگیل های معمولی بشوند، که این زگیل ها در برخی از نواحی بدن مانند دست و پا به وجود می آیند. تقریباً 40 نوع از این ویروس ها را HPV های نوع تناسلی می نامند. این ویروس ها به هنگام تماس اندام های تناسلی، معمولاً در طول آمیزش جنسی از راه مهبل یا مقعد، از شخصی به شخص دیگر پخش می شوند. این ویروس می تواند از راه آمیزش جنسی از راه دهان هم منتقل شود. HPV رایج ترین بیماری است که از طریق آمیزش جنسی از راه دهان و معقد یا مهبل انتقال می یابد.
انواع تناسلی HPV می توانند ناحیه تناسلی زنان، از جمله فرج (بخش بیرونی مهبل)، آستر مهبل، و گردن رحم (قسمت پایینی و باریک رحم زن)، و همچنین ناحیه تناسلی مردان، از جمله آلت تناسلی مردانه، را آلوده کنند. هم در زنان و هم در مردان، HPV های تناسلی می توانند مقعد و برخی از نواحی سر و گردن را آلوده سازند. گاهی اوقات نژادهای کم خطر HPV های تناسلی، از همه بیش تر HPV 6 و HPV 11، می توانند باعث شوند زگیل ها یا ضایعات تناسلی بر روی یا در اطراف این مکان ها به وجود آید. اندازه، شکل، و تعداد این توده ها ممکن است متغیر باشد، و این توده ها به ندرت به سرطان منتهی می شوند.
سرطان های مرتبط با HPV
احتمال ایجاد سرطان توسط برخی از انواع HPV تناسلی بیش تر است، و این انواع را HPV های پرخطر می نامند. معمولاً دستگاه ایمنی زن یا مرد آلوده به HPV کم خطر یا پرخطر از شر این عفونت خلاص می شود و ویروس صدمه ای وارد نمی کند. اما در برخی از افراد عفونتی دائمی (ماندگار) به وجود می آید که به کندی، اغلب در طول چندین سال، باعث ایجاد تغییراتی در سلول های طبیعی می شود که امکان دارد این تغییرات به ایجاد ضایعات پیش سرطانی یا سرطان منتهی شود.
سرطان های مرتبط با HPV شامل موارد زیر است:
سرطان گردن رحم:
اصولاً، تمام سرطان های گردن رحم در اثر عفونت HPV ایجاد می شود. اینکه آیا زنی که به HPV آلوده است دچار سرطان گردن رحم خواهد شد به تعدادی از عوامل، از جمله نوع HPV، بستگی دارد. از بین سرطان های گردن رحم مرتبط با HPV، تقریباً 70% توسط دو نژاد HPV 16 و HPV 18 ایجاد می شوند. در زنانی که به HPV آلوده هستند، امکان دارد کشیدن سیگار خطر سرطان گردن رحم را افزایش دهد. گرچه تقریباً تمام سرطان های گردن رحم توسط HPV ایجاد می شود، به یاد داشتن این نکته اهمیت دارد که اکثر عفونت های HPV تناسلی باعث ایجاد سرطان نمی شوند.
سرطان دهان:
ویروس HPV می تواند در زنان و در مردان باعث ایجاد سرطان دهان (سرطان دهان و زبان) و سرطان حلق دهانی (حلق دهان یا قسمت میانی گلو که از لوزه ها تا نوک حنجره ادامه دارد) بشود. این سرطان های مرتبط با HPV پیوسته در مردان افزایش می یابد. در واقع، بر طبق یافته های مطالعه ای که اخیراً صورت گرفته است، اینک ویروس HPV به اندازه استعمال دخانیات و مصرف مشروبات الکلی باعث ایجاد سرطان های قسمت بالایی گلو می شود. شاید تغییر در رفتار جنسی، از جمله افزایش در آمیزش جنسی از راه دهان، یکی از دلایل این افزایش باشد.
سرطان های دیگر:
ویروس HPV با سرطان هایی که شیوع کم تری دارند هم مرتبط می باشد. تقریباً نیمی از موارد سرطان فرج با HPV ارتباط دارد. انواعی از HPV که باعث ایجاد سرطان گردن رحم می شوند با سرطان مقعد هم مرتبط می باشند. انواع پرخطر HPV با سرطان مهبل و سرطان آلت تناسلی مردانه هم ارتباط دارند.
درمان
درمانی برای HPV وجود ندارد. اما اکثر عفونت های HPV در واقع به مرور زمان برطرف می شوند یا به اندازه ای ضعیف می شوند که بر بدن تأثیری نمی گذارند. عفونتی که فعال نمی باشد ممکن است، به هنگامی که دستگاه ایمنی شخص به دلیل درمان بیماری های دیگر مانند سرطان ضعیف می شود، به صورت فعال درآید.
مشکلات بهداشتی که توسط HPV ایجاد می شود را می توان درمان نمود. زگیل و ضایعات پیش سرطانی را می توان از طریق درمان انجمادی (منجمد کردن یا Cryotherapy)؛ از راه برداشتن با حلقه الکتریکی (LEEP یا Loop Electrosurgical Excision Procedure)، که در آن از جریان برق برای برداشتن بافت های غیرطبیعی استفاده می کنند؛ یا با عمل جراحی برداشت. داروهای موضعی (مانند کرم هایی که مستقیماً روی پوست مالیده می شوند) را هم می توان برای درمان زگیل های تناسلی تجویز نمود. اما برطرف کردن زگیل های تناسلی به این معنی نمی باشد که شخص دیگر بهHPV آلوده نیست. امکان دارد زگیل ها بعداً برگشت کنند، زیرا ممکن است ویروس هنوز در سلول ها زنده مانده باشد. شخص آلوده به HPV که هیچ زگیل آشکاری نداشته باشد هم می تواند شریک جنسی خود را به این ویروس آلوده سازد.
راهبردهای پیشگیری
راه هایی برای کم کردن خطر آلوده شدن به HPV وجود دارد، از جمله واکسینه شدن با واکسن HPV. محدود نمودن تعداد کسانی که شخص با آنها رابطه جنسی دارد راه دیگری برای کاهش دادن خطر است، زیرا داشتن رابطه جنسی با تعداد زیادی از افراد خطر آلوده شدن به عفونت HPV را افزایش می دهد. استفاده از کاپوت نمی تواند در طول آمیزش جنسی به طور کامل از شخص در برابر HPV محافظت نماید.
سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) دو واکسن به نام های گارداسیل و سرواریکس را تأیید نموده است که در پیشگیری از آلوده شدن به HPV مفید هستند. گارداسیل به جلوگیری از آلوده شدن به دوHPV کمک می کند که می دانیم باعث ایجاد اکثر موارد سرطان گردن رحم و ضایعات پیش سرطانی در گردن رحم می شوند. این واکسن از آلوده شدن به دو HPV کم خطر هم جلوگیری می کند، که می دانیم این دو HPV عامل ایجاد 90% از موارد زگیل های جنسی می باشند. گارداسیل برای پیشگیری سرطان های گردن رحم، مهبل، و فرج در دختران و زنان 9 تا 26 ساله؛ و همچنین برای پیشگیری از سرطان مقعد در زنان و مردان و زگیل های تناسلی در پسران و مردانی که در همان دامنه سنی قرار دارند تأیید شده است. ضمناً، سرواریکس برای پیشگیری از سرطان گردن رحم در دختران و زنان 10 تا 25 ساله تأیید شده است.
چون واکسن تنها می تواند از عفونت پیشگیری کند، و قادر نیست عفونت موجود را درمان نماید، واکسیناسیون افراد باید پیش از آغاز فعالیت جنسی آنها صورت گیرد. افرادی که قبلاً از نظر جنسی فعال شده و شاید به HPV آلوده شده باشند، باید با پزشک خود مشورت نمایند. امکان دارد این واکسن از آنها در برابر سویه هایی از HPV محافظت کند که به آنها آلوده نیستند.
زنان باید، علاوه بر استفاده از این واکسن، با انجام پاپ اسمیر از خود محافظت نمایند، که پاپ اسمیر رایج ترین تست برای کمک به ردیابی سرطان گردن رحم است. با انجام پاپ اسمیر می توان سلول های پیش سرطانی را پیدا نمود و آنها را پیش از تبدیل شدن به سلول های سرطانی از بدن خارج کرد. محققان دریافته اند که با ادغام نمودن پاپ اسمیر و تستی که برای ردیابی HPV در زنان طراحی شده است می توان دقیق ترین نتایج را به دست آورد. لازم است زنان درباره انجام پاپ اسمیر، و احتمالاً انجام تست HPV، با پزشکان خود مشورت نمایند.
آمیزش جنسی از راه دهان و معقد

آنچه که زنان باید از پزشکان خود بپرسند
خطر آلوده شدن من به HPV چه اندازه است؟
چگونه می توانم خطر آلوده شدن خود به HPV را کاهش دهم؟
آیا امکان دارد بدون آمیزش جنسی به HPV تناسلی آلوده شوم؟
HPV چه علائم و نشانه هایی دارد؟
چه مدت پس از آمیزش جنسی علائم HPV ظاهر می شود؟
آیا برای تشخیص آلودگی به HPV باید مرا تست کنند؟
آیا باید از واکسن HPV استفاده کنم؟ در چه صورت واکسینه شدن من لازم خواهد بود، و در چه صورت به این واکسن احتیاج نخواهم داشت؟
آیا واکسن HPV بی خطر است؟ عوارض جانبی آن چیست؟
واکسیناسیون چگونه انجام می شود؟ آیا بیش از یک تزریق لازم است؟
تأثیر واکسن HPV تا چه مدت باقی می ماند؟
آیا بیمه درمانی من هزینه واکسیناسیون HPV را می پردازد؟
من باردارم و به HPV آلوده می باشم. آیا این واکسن به جنین صدمه می زند؟
آمیزش جنسی از راه دهان و معقد و خطر ابتلا به سرطانمنبع: http://www.ncii.ir/
گرداوری: سایت نی نی عسل