انسان از زمانی که آفریده شد تا به امروز از نظر طبیعی به خوراک پوشاک مسکن نیازمند بود البته انسان بیشتر از همه به غذا احتیاج دارد زیرا هر انسانی برای ادامه ی زندگی و زنده ماندن باید به خوبی غذا بخورد تا بتواند سالم و سلامت باشد و به بقای خود نیز ادامه پیدا کند امیدوار هستیم از این مطلبی که برای شما قرار داده ایم راضی بوده باشید.
***
زمانی که در مقطع راهنمایی تحصیل می‌کردیم، معلم از ما خواست که انشائی با موضوع «پول، هدف است یا وسیله» بنویسیم. او می‌خواست ذهن ما را در این باره درگیر کند تا تصور و شیوه استفاده خود از پول را تغییر دهیم. اگر آسایش در زندگی برای فردی هدف باشد، ثروتش او را قادر می‌سازد که خانه‌ای زیبا بخرد و آسایش را به خود و خانواد‌اش هدیه دهد؛ اگر سلامتی برای فردی هدف باشد، می‌تواند با پول، وسایل پیشگیری از بیماری را مهیا کند؛ اگر راحتی هنگام جا به جا شدن برای کسی مهم است، پول می¬ت
***
واند ماشین و مرکب مناسب را برای او فراهم کند تا به خواسته‌اش برسد؛ و اگر تشکیل خانواده برای شخصی مهم است، می‌تواند با فراهم کردن مقدمات مالی ازدواج، زندگی زیبایی را آغاز کند.بنابر این پول هدف نیست، بلکه وسیله‌ای است برای رسیدن به اهداف و چون اهداف انسان در زندگی محدود است، نیاز به پول نیز همچنان محدود است.فاجعه از آنجا آغاز می‌شود که پول از محدوده وسیله خارج شده، به صورت هدف جلوه کند. وقتی پول، وسیله‌ای برای تحقیق دیگر اهداف باشد، تلاش برای رسیدن به آن، حد و مرزی دارد،
***
زیرا اهداف انسان در زندگی محدوده‌ای دارد، اما هر گاه داشتن ثروت هدف باشد، دیگر محدوده و مرزی برای آن قابل تصور نیست. از اینجاست که دزدی و خیانت شروع می‌شود و غارت کردن پول دیگران، زرنگی به حساب می‌آید. حال که تبدیل شدن وسیله به هدف برایتان روشن شد، پرسش خود را چنین تغییر می‌دهم: «آیا خوراک هدف است یا وسیله؟» فاجعه سلامتی از آنجا آغاز می‌شود که برخی افراد، خوراک را هدف می‌دانند. آنان معتقدند که تا زنده‌اند، باید هر چه دلشان می‌خواهد بخورند تا به هدفشان برسند. از اینجاست که افزایش وزن آغاز می‌شود
***
و سکته شیوع می‌یابد. به این ترتیب، بیماری‌های دیسک و آرتروز نیز شایع می‌شوند، سرطان افزایش می‌یابد و تخت‌های بیمارستان‌ها مملو از افراد چاق می‌شود. پاسخ ما به افرادی که چنین ذهنیت اشتباهی دارند، چنین است: «دوست عزیز! خوراک هدف نیست، خوردنی‌ها وسیله‌ای برای ادامه زندگی هستند. ما زنده نیستیم که بخوریم، بلکه می‌خوریم تا انرژی لازم برای ادامه زندگی و کار و تلاش را کسب کنیم. پس بکوشیم تا به اندازه رفع نیازمان تغذیه کنیم، نه بیشتر تا سلامت بمانیم و چاق نشویم.»
منبع: کرمانی
