باید شان و منزلت بیماران روحی و روانی را رعایت کنیم و با آن ها به درستی برخورد کنیم و به خاطر داشتن مشکلات روانی در آنان نوع رفتارمان را در مواجه با آن ها تغییر ندهیم ممکن است آن ها ندانند که چه می گویند و چه رفتاری از آن ها سر می زند.
مطالعات سازمان جهانی بهداشت (WHO) نشان می‌دهد که افراد مبتلا به بیماری‌های روانی اغلب در آسایشگاه‌ها تنها و بی‌کمک رها می‌شوند. بسیاری از این بیماران در معرض سوء استفاده‌های جسمی، جنسی و عاطفی قرار می‌گیرند و از حق تصمیم‌گیری محروم هستند.
بر همین اساس سازمان جهانی بهداشت به همین منظور بر آن شده تا با افزایش آگاهی‌ها تضمین‌کننده منزلت و شأن بیماران مبتلا به مشکلات روانی در محیط زندگی‌شان باشد.
در گزارش این سازمان آمده است امروزه از هر 10 نفر حداقل در یک مورد، نشانه‌هایی از اختلال روان مشاهده می‌شود و نرخ امید به زندگی این بیماران 10 تا 25 سال کاهش می‌یابد. همچنین در مقایسه انجام گرفته با جمعیت کلی می‌توان اظهار داشت که احتمال مرگ زودهنگام در مبتلایان به شیزوفرنی، اختلال دوقطبی و افسردگی حتی بالاتر است. به گفته متخصصان، افسردگی فاکتور خطرزای اصلی برای اقدام به خودکشی به خصوص در گروه‌های خاصی از افراد جامعه است.
به گزارش مدیکال دیلی، همچنین علاوه بر تشخیص و درک سلامت روان، ارائه خدمات درمانی برابر اهمیت دارد و لازم است امکان دسترسی راحت‌تر به افراد متخصص در این حوزه فراهم شود. طبق اعلام سازمان جهانی بهداشت تنها یک درصد از نیروی کارِ جهان در حوزه سلامت روان مشغول هستند و این بدان مفهوم است که نزدیک به نیمی از جمعیت جهان در کشورهایی زندگی می‌کنند که در آنها به ازای هر 100 هزار نفر کمتر از یک روانپزشک وجود دارد. همچنین در هند به ازای هر یک میلیون فرد مبتلا به اختلال‌های روانی تنها سه روانپزشک وجود دارد.
