عجیب و غریب بودن طراحی های بچه گانه

وقتی فرزندتان نقاشی هایی عجیب و غریب به شما تحویل می دهد بهتر است به علت این قضیه فکر کنید و آن را ریشه یابی کنید چه عواملی در طراحی و اجرای اینگونه نقاشی ها تاثیرگذارند؟علت روانشناسی این امر چیست؟

با دقت و با دیدی مثبت به نقاشی او نگاه کنید. سعی کنید بدون اینکه تحت تاثیر قرار بگیرید، منظور نقاشی را درک کنید.
احتمالا کودک شما به سختی از مرحله خط خطی کردن گذشته است؛ اما اکنون نیز نقاشی‌‌هایی می‌‌کشد که به نظر شما عجیب هستند.

مشکل: شما گاه از خود می‌‌پرسید که آیا ورای این طرح‌‌های عجیب و غریب، مشکل روانی نهفته نیست؟

از آنجایی که کودک‌تان از نقاشی کردن لذت می‌‌برد، این فقط شما هستید که آشفته‌اید، البته این امکان وجود دارد که این عمل او دلیل خاصی نیز داشته باشد که فقط یک متخصص می‌‌تواند آن را رمز گشایی کند.

نقاشی‌‌های او بدون ریتم و تناسب است
او همه چیز را به صورت نامناسبی بزرگ‌تر از حالت عادی می‌‌کشد (مثال آدمی بزرگ‌تر از یک خانه)، عناصر نقاشی او بدون اینکه با هم تناسبی داشته باشند، در هوا معلق هستند. هر چند که شما گاه متوجه نمی‌شوید او به طرز باور نکردنی در حال پیشرفت است. برای مثال او آدم برفی می‌‌کشد که بیشتر شبیه قورباغه است اما دو نقطه به عنوان چشم و خطی را به عنوان دهان برای او در نظر گرفته است که نشان دهنده این است که کودک به تدریج در حال شناسایی اعضای بدنش و شکل آن‌‌هاست. او در نقاشی‌‌هایش خانه، خورشید و… می‌‌کشد که صورت یک انسان را دارند؛ او به کمک آن‌‌ها در حال تصور کردن چهره خودش است.

چه کار باید کرد؟
او را با قرار گرفتن در کنارش، در هنگام نقاشی کردن تشویق کنید، در کنار نقاشی‌‌هایش تاریخ آن را بنویسید و آن‌‌ها را نگه دارید: به کمک این کار می‌‌توانید متوجه روند تکاملی نقاشی‌‌های او بشوید. شاید بتوان از آن‌‌ها یک آلبوم نقاشی درست کرد.

چه باید گفت؟
به عنوان مثال به او بگویید: «تو این همه مداد رنگی و ماژیک داری، می‌‌توانی از همه آن‌‌ها استفاده کنی. به دستان من نگاه کن ببین چقدر خنده‌دار و بامزه است وقتی این طور مداد را به دست می‌‌گیرم …»

کودک احساسات زیادی دارد که می‌‌خواهد آن‌‌ها را ابراز کند…

شما طرح‌‌های او را گیج کننده می‌‌یابید؟

در چهار سالگی ذهن کودک چهارچوب خاصی ندارد و او فقط قوه تخیل بسیار قوی دارد. او از نقاشی برای بیان احساسات و عواطف خود بهره می‌‌برد. کودک به کمک نقاشی می‌‌خواهد که با مخاطبش – به وسیله همراهی کلام و طرح – ارتباط برقرار کند و هدف او از این کار آغاز یک گفتگو است.

چه باید کرد؟
با دقت و با دیدی مثبت به نقاشی او نگاه کنید. سعی کنید بدون اینکه تحت تاثیر قرار بگیرید، منظور نقاشی را درک کنید. به نگاه کردن ادامه دهید و سعی کنید از خود سوالاتی بپرسید که در کشف منظور کودک، شما را یاری دهند. خواهید دید که نشانه‌‌های فروانی می‌‌یابید.

چه باید گفت؟
مثلا به او بگویید: «در مورد نقاشیت برایم حرف بزن … این چیست؟» «این آقا به نظر خوشحال نمی‌رسد …»

وقتی نقاشی‌‌های کودک نشان از یک ناراحتی دارند…

در این حالت معمولا کودک کاغذ نقاشی خود را پاره می‌‌کند. طرح‌‌های او نسبت به اندازه کاغذ، کوچک هستند؛ طرح‌‌های او بسیار سریع، بدون فکر و با حالتی که نشان دهنده خشم است، کشیده شده‌اند؛ گاه کودک فقط از یک رنگ استفاده کرده است و …
شما معمولا با دیدن این نقاشی‌‌ها تم تکراری و نگران کننده آن را درک می‌‌کنید.

چه باید کرد؟
مبالغه نکنید. خودتان را به جای کودکتان بگذارید. چه چیز او را برآشفته است؟ به تازگی اتفاقی افتاده است؟ از کسی جدا شده است؟ برادر یا خواهر کوچک‌تری تازه به جمع شما اضافه شده است؟ نقاشی‌‌های او می‌‌تواند بیانگر هر کدام از این تنش‌‌ها باشند. اگر نسبت به منبع اصلی این تنش شک دارید، از یک روانشناس کمک بگیرید. او نقاشی‌‌ها و طرح‌‌های او را نسبت به سن کودک بررسی و تفسیر می‌‌کند.

چه باید گفت؟
به کمک جملاتی همچون «اسم این خانه در نقاشی‌ات چیست؟ او خوشحال است یا نه ؟» او را ترغیب کنید که در مورد نقاشیش حرف بزند.