برخی صداهای خشن و زجر آور وجود دارند که می توانند روحیه و روان ما را آزار دهند ،این صداهای خاص پیامدهای روحی زیادی برای ما دارند که در اثر تنفر نسبت به شنیدن آن ها در افراد ایجاد می شوند
حتما کشیده شدن ناخن معلم روی تخته سیاه یادتان هست، حس انقباضی که در همه بدن تان احساس می کردید کاملا غیر ارادی است. حالا تصور کنید صداهای دیگری همین حس را به شما بدهد و حتی شما را به وحشت بیندازد یا باعث خشم شما شود. به این حالت حساسیت به صدای خاص misophonia می گویند؛ حس تنفر از یک صدای به خصوص.
چه اتفاقی می افتد؟
Misophonia که با عنوان نشانگان حساسیت به صدای خاص هم شناخته می شود، با یک علت شروع می شود. این صدا اغلب صدایی از دهان است، مثلا صدایی که فردی هنگام غذا خوردن، نفس کشیدن، خمیازه یا سوت ایجاد می کند. گاهی اوقات هم یک حرکت کوچک تکراری علت آن است.
افراد مبتلا به این نشانگان علائمی مانند تعریق,تنش عضلانی و ضربان قلب سریع را تجربه می کنند. وقتی فردی که حساسیت به صدای خاصی دارد با صدای مورد نظر مواجه می شود یک پاسخ منفی فوری بروز می دهد. اگر واکنش شما خفیف باشد ممکن است این موارد را احساس کنید:
- عصبانیت
- احساس ناراحتی
- نیاز به فرار
- انزجار
- اما اگر واکنش شما شدیدتر باشد ممکن است این علائم را هم داشته باشید:
- خشم
- نفرت
- وحشت
- پریشانی احساسی
- تمایل به قطع صدا
- افکار خودکشی
این بیماری می تواند زندگی اجتماعی شما را تحت تاثیر قرار دهد. شما ممکن است از رفتن به رستوران و غذا خوردن همراه با همسرتان، خانواده یا دوستان اجتناب کنید. در موقعیت های بدتر حتی ممکن است به فردی که صدا را ایجاد می کند حمله کنید و به صورت فیزیکی یا کلامی با او درگیر شوید یا حتی از موقعیتی که در آن قرار گرفته اید فرار کنید.
نکته مهم اینجاست که با گذشت زمان شما ممکن است به محرک های بصری نیز بیش از حد پاسخ دهید. مثلا تماشای کسی که آماده غذا خوردن است یا قرار دادن خوراکی در دهانش می تواند شما را کاملا برانگیخته کند.
چطور مبتلا می شوید؟
این وضعیت ماندگار معمولا بین سنین 9 تا 13 سال شروع می شود و جالب اینجاست که میان دختران بیشتر از پسران دیده می شود. این بیماری خیلی زود بروز می کند اما به هیچ حادثه یا پیشامدی وابسته نیست. پزشکان مطمئن نیستند چه عاملی باعث نشانگان حساسیت به صداهای خاص می شود اما این مشکلی نیست که در گوش های شما ایجاد شده باشد.
بسیاری از پزشکان به این نتیجه رسیده اند که این بیماری بیشتر روانی است تا جسمی. این وضعیت ممکن است مربوط به چگونگی تحت تاثیر قرار گرفتن مغز شما از صدای خاص باشد و پاسخ خودکار و غیرارادی را در بدن شما ایجاد کند. از آنجا که گوش های شما سالم است و شنوایی تان مشکلی ندارد، پزشک ممکن است به سختی بتواند تشخیص درست را بدهد. به همین دلیل در بسیاری از موارد نشانگان حساسیت به صدای خاص با اختلال اضطراب، اختلال دو قطبی و اختلال وسواس اجباری اشتباه تشخیص داده می شود. برخی از پزشکان هم فکر می کنند این یک اختلال جدید است.
راهی برای درمان
این شرایط می تواند زندگی روزمره شما را تحت تاثیر قرار دهد اما قطعا شما باید بتوانید آن را مدیریت کنید. در برخی از کلینیک ها می توان از صدادرمانی و البته روان درمانی استفاده کرد. پزشک معمولا صداهای پس زمینه ای برای مقابله با صدای مورد نظر برای شما فراهم می کند. شما می توانید از دستگاهی مانند هدفون استفاده و آهنگی مانند شنیدن صدای آبشار را گوش کنید که به شما آرامش می دهد.
این صدا حواس شما را از صدای آزاردهنده اصلی پرت می کند. بنابراین و اکنش تان را کاهش می دهد. درمان های دیگر معمولا شامل گفتار درمانی با استفاده از داروهای ضد افسردگی است. شیوه زندگی نیز در این وضعیت نقش بسیار مهمی دارد.
انجام ورزش منظم، خواب کافی و مدیریت استرس تا حدود زیادی می تواند این بیماری و اختلال را کنترل کند. شما همچنین می توانید از هدست برای پوشاندن و استتار صدایی که نسبت به آن حساسیت دارید استفاده کنید. یک مکان آرام و ساکت در خانه تان در نظر بگیرید، جایی که هیچ کس نمی تواند هیچ صدایی ایجاد کند؛ ماندن در این فضا برای ساعاتی می تواند آرامش لازم را به شما برگرداند.
بهتر است با افرادی که چنین مشکلی دارند آشنا شوید و گروه درمانی را انجام دهید. به این ترتیب زودتر به نتیجه می رسید، ضمن آنکه می دانید این تنها شما نیستید که با این مشکل دست به گریبانید. در فرآیند درمان، نزدیکان فرد مبتلا درباره این بیماری و نحوه کمک به فرد مبتلا آموزش می بینند تا بتوانند در روند درمان فرد نقش مهمی ایفا کنند و بیمار کمتر دچار آسیب شود.
هفته نامه سلامت
