سندرم درد پاتلو فمورال در اطراف کشکک (زانو) که اغلب هنگام راه رفتن یا دویدن در سرازیری و یا پایین رفتن بدتر می شود. بسیاری از مردم همان درد را به هنگام نشستن با زانو خم برای یک زمان طولانی تجربه می کنند. پزشکان معتقدند سندرم پاتلوفمورال ترکیبی ازتغییرات فردی در ساختار زانو، بیومکانیک (کارکرد زانو)، و نوع فعالیت فرد انجام می شود
سندروم درد پاتلوفمورال از جمله شرایط متداولی است که ورزشکاران به آن مبتلا می شوند و یکی از عوامل پیش بینی کننده این سندروم کاهش نسبت فعالیت عضله پهن مایل داخلی به پهن خارجی است. هدف تحقیق حاضر مقایسه نسبت فعالیت الکترومیوگرافی عضله پهن مایل داخلی به عضله پهن خارجی حین انقباض ایزومتریک حداکثر عضله چهارسر رانی روی دستگاه ایزوکنتیک در ورزشکاران مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال و ورزشکاران سالم بود
در این مطالعه توصیفی 16 ورزشکار مرد30- 18 سالة تیم ملی (والیبال، هندبال و تکواندو) مبتلا به سندروم درد پاتلوفمورال و 16 ورزشکار مرد سالم تیم های ملی، همتاسازی شده به صورت داوطلبانه شرکت کردند. فعالیت الکترومیوگرافی هر دو عضلة مذکور با الکترودهای سطحی و سیستم الکترومیوگرافی تلمتریک روی دستگاه ایزوکنتیک در زوایای 15، 30 و 45 درجة فلکشن زانو ثبت و نسبت فعالیت الکترومیوگرافی عضلة پهن مایل داخلی به عضلة پهن خارجی مقایسه شد. برای مقایسه نسبت فعالیت عضلات در دو گروه، از آزمون آماری تی مستقل استفاده شد.
نتایج تحقیق نشان داد که در هیچ‌کدام از زوایای فلکشن زانو در دو گروه تفاوت معناداری در فعالیت الکتریکی نسبت عضلة پهن مایل داخلی به عضلة پهن خارجی وجود ندارد (05/0 P<). همچنین نتایج تحقیق نشان داد که نسبت فعالیت الکترومیوگرافی عضلة پهن مایل داخلی به عضلة پهن خارجی هر دو گروه بالاتر از مقدار عددی 1 است. اما این نسبت در ورزشکاران سالم بیشتر از ورزشکاران مبتلا بود. در مجموع به نظر می رسد تمرینات ورزشی به عنوان عامل پیشگیری کننده مانع اختلال در فعالیت الکتریکی عضلة پهن مایل داخلی شده که از کاهش مقدار عددی نسبت عضلة پهن مایل داخلی به عضلة پهن خارجی جلوگیری می کند.
این سندرم که باعث آسیب غضروف زیر کشکک می شود,بیشتر در خانم های جوان شایع است.هر عاملی که باعث شود استخوان کشکک(پاتلا)در وضعیت خارجی تری نسبت به حالت طبیعی قرارگیرد,باعث سندرم استرس پاتلوفمورال(Patello Femoral Pain Syndrome)می گردد.اختلال در راستای اندامهای تحتانی(اختلالات بیومکانیکی اندام تحتانی)مثلا به علت ژنووالگوم,چرخش های بیش از اندازه ساق پا و… می تواند روند PFPS را تسهیل کند.کوتاهی بسیاری از عضلات اندام تحتانی(مثل گاستروسولئوس,همسترینگ,عضله تنسورفاسیالاتا و کوتاهی ایلیوتیبیال باند),ضعف و آتروفی عضله واستوس مدیالیس اوبلیک(VMO) و… نیز باعث سندرم استرس پاتلوفمورال می گردد.وجود درد در ناحیه کشکک که با صدای کریپیتاسیون همراه است از علایم این سندرم می باشد.درد با افزایش فعالیت تشدید و با استراحت کاهش می یابد.فعالیت های چون دوزانو نشستن,چهارزانو نشستن و بالا و پایین رفتن از پله ها باعث افزایش درد می گردند.عدم درمان این سندرم منجربه کندرومالاسی می گردد.
علائم سندرم پاتلوفمورال
* اولین علامت بالینی افرادی كه دچار نرمی غضروف استخوان می شوند، درد است، به خصوص هنگام بالا یا پایین آمدن از كوه یا پله های زیاد.
* دومین علامت بالینی، قفل شدن موقتی زانو است و پس از مدت كوتاهی، از این حالت خارج می شود.
* تورم هم از علایم این بیماری است كه در ناحیه زانوها به وجود می آید و باعث پیدایش ترشحاتی در مفصل زانو می شود كه معمولا رادیوگرافی ساده می تواند در تشخیص آن، بسیار كمك كننده باشد. گاه برای بهتر دیدن مشكل زانو از MRI و آرتروسكوپی استفاده می شود.
علل ایجاد سندرم پاتلوفمورال
فاکتور های زیادی در همراهی با این بیماری وجود دارند که در مورد علت دقیق ان هنوز نظریه مشخصی وجود ندارد. هر چند که اکثر مولفین معتقدند که این سندروم در اثر استفاده بیش از حد مفصل پاتلوفمورال و یا اضافه بار وارد شده به این مفصل میتواند ایجاد شود. از انجایی که فشار بین کشکک و سطح تماس ان در ران در وضعیت خمیده زانو افزایش می یابد این سندروم به عنوان یک سندروم overuse(استفاده بیش از حد) شناخته می شود.
افزایش زاویه
افزایش این زاویه یکی از علت های شناخته شده این سندروم می باشد.- استفاده بیش از حد از مفصل پاتلوفمورال زانو: تکرار تحمل وزن توسط این مفصل و اضافه بار وارد شده به مفصل زانو میتوانند باعث علائم این سندروم شوند.مخصوصا در دونده ها و در افرادی که مرتبا از پله ها بالا و پایین می روند و یا برای مدت طولانی در حالت نشسته قرار می گیرند و یا در وضعیت چمباتمه زده قرار دارند این وضعیت بیشتر است.
مشکلات بیومکانیکال زانو
تعدادی از فاکتور های بیومکانیکال مثل کف پای صاف و انحراف رو به خارج پاشنه و گودی بیش از حد کف پا و … میتوانند باعث بهم خوردن مکانیک طبیعی مفصل پاتلوفمورال شوند و استرس وارد شده به این مفصل را افزایش دهند و احتمال این سندروم را افزایش دهند.
منبع:فیزیوکلینیک,طب ورزشی
