«نسرین شاهسوند» اظهار کرد: افرادی که حس عمیق شوخ‌طبعی دارند پس از رویدادهای منفی زندگی به شکل قابل ملاحظه‌ای خلق بهتری نشان می‌دهند. در واقع شوخی موجب می‌شود که فرد جنبه مثبت رویدادها را در نظر بگیرد و این توانایی را پیدا کند تا به همه وقایع زندگی از منظر شوخی بنگرد، از همین‌رو میزان استرس کمتری در مقایسه با اطرافیانش دارند.
این روان‌شناس ادامه داد: یک منشاء غریزی درباره شوخی وجود دارد که نقش عوامل زیستی را تائید می‌کند. مثلاً میمون‌ها چون تماس بیشتری با انسان‌ها دارند علائم تکلمی که برخی مواقع شباهت زیادی با شوخی دارد را از خود بروز می‌دهند و در مقایسه با دیگر حیوانات شادترند.
وی افزود: روابط روشنی بین شوخی و شادی وجود دارد. در واقع افراد شاد بیشتر می‌خندند و احساس بهتری از شوخی دارند. هم‌چنین برون‌گراها و افرادی که مهارت‌های اجتماعی مطلوبی دارند زیاد می‌خندند و مسایل خنده‌دار را خیلی خوب درک می‌کنند. از این‌رو همبستگی قوی بین برون‌گراها و شادی وجود دارد.
شاهسوند تصریح کرد: یکی از وسیله‌های شکل‌گیری ارتباطات قوی و نزدیک، شوخی است. البته بهره‌گیری از شوخی باید بدون غرض‌ورزی و تیکه‌اندازی باشد، چون در روابط تأثیر عکس می‌گذارد. البته متأسفانه کسانی هم هستند که زندگی را شوخی می‌گیرند و در این خصوص افراط می‌کنند. از این‌رو اطرافیانشان مجبورند به تنهایی مسئولیت زندگی را به دوش کشیده و با همه نگرانی‌ها دست و پنجه نرم کنند.
این روان‌شناس خاطرنشان کرد: رعایت افراط و تفریط در خلقیات نقش پررنگی در سلامت روابط ایفا می‌کند. در واقع می‌توانیم با کمی شوخ‌طبعی از میزان اضطراب و استرس حاکم بر شرایط زندگی بکاهیم اما نباید همین شوخی و خنده تا حدی پیش رود که گویا اطرافیانمان را دست انداخته و زندگی را به مضحکه گرفته‌ایم.
ایسنا،
