دسته‌ای از مبتلایان به این اختلال، احساس مذکور را قبل از خواب تجربه می‌کنند، اما دسته‌ای دیگر ممکن است حتی در خواب هم دچار چنین مشکلی شوند؛ آن قدر که بدخواب شده، برای مالش دادن یا راه رفتن به قصد بهبود ناچار شوند از بستر خارج شوند.
کارشناسان معتقدند اغلب مواقع این نشانگان به دلایل احساسی رخ می‌دهد، مثل هنگامی که فرد از مساله‌ای ناراحت است یا احساسی ناخوشایند دارد؛ یا این‌که عملی زمانی است، مثلا وقتی که قصد استراحت به‌ویژه در ساعات شب و پس از پشت سر گذاشتن فعالیت‌های روزانه را دارد.
مواقعی هم به دلیل کاهش برخی مواد معدنی بدن رخ می‌دهد، مثل زمانی که عناصری چون آهن یا پوتامن در بدن کاهش یافته باشد. احتمالات دیگری که برای این نشانگان برشمرده شده عبارت است از بیماری‌های کلیوی، دیابت، اختلال در جریان خون پاها، التهاب مفاصل، حاملگی، استفاده از برخی داروها، پیش‌زمینه‌های ارثی، اختلال در اعصاب نخاعی یا عضلانی و نوروپاتی محیطی. عمده‌ترین اثراتی که این نشانگان به همراه خود می‌آورد نیز افسردگی و ایجاد اختلال در خواب است.
چنان که ذکر شد برای علت‌یابی درست این نشانگان باید تحت معاینه قرار گرفت. همچنین بسته به این‌که بیقراری پاها از چه نشأت گرفته باشد، چه شدتی داشته باشد و چقدر تکرار شود درمان نیز متفاوت خواهد بود. به‌عنوان مثال کافی است که با مصرف مکمل‌ها یا غذاهای حاوی آهن، کمبود بدن در این زمینه رفع و در نتیجه مشکل برطرف شود. البته پیش از مصرف مکمل یا دارو باید سطح آهن خون اندازه‌گیری شود. در اغلب کسانی که هنگام حاملگی دچار چنین وضعیتی در پاها شده‌اند، نتایج تحقیقات حاکی از آن است که پس از زایمان مشکلات مذکور رفع شده است. پزشکان در برخی مواقع داروهایی چون سری داروهای آگونیست دوپامین، گاباپنتین و بنزودیازپین راتجویز می‌کنند.
همچنین عمل به برخی توصیه‌ها در کسانی که مبتلا به این نشانگان هستند احتمال بهبود یا کاهش بیقراری را در پاها به‌دنبال دارد. این توصیه‌ها عبارتند از: عادت دادن خود به خواب و بیداری در ساعتی معین، انجام حرکات نرمشی و کششی در پاها پیش از خواب، ترک مواد کافئینی یا الکلی یا دخانی در صورت مصرف، پرهیز از خوردن قهوه یا مواد حاوی کافئین ساعاتی قبل از خواب، دوش گرفتن پیش از خواب و ترتیب دادن یک برنامه ورزشی روزانه هر چند به مدت 15 تا 20 دقیقه در روز.
