اهمیت برنامه ریزی برای خرج زندگی

چه چیزی باعث می‌شود ما بیش از چیزی که برنامه‌ریزی کرده‌ایم، خرج کنیم؟
محققان در پی پاسخی برای این سوال هستند و جواب‌ها به نظر ریشه در انگیزه‌های روانشناسی و نقاط کوری دارد که مردم باید آنها را بشناسند.

به عنوان مثال سیستم عصبی انسان، در مورد پیش‌بینی درآمد آینده بسیار عالی عمل می‌کند، ولی تصور وحشتناکی از هزینه‌های آینده دارد. این موضوع باعث می‌شود تا بودجه تنظیم شده توسط ما غیرواقعی شود. اگر مردم به اراده به عنوان یک عامل محدود نگاه کنند، احساس نیاز به پاداشی برای رسیدن به هدف خود خواهند کرد و اغلب اوقات مردم به طور ناخود‌آگاه انتخابی می‌کنند که با این تصمیم، هزینه بیشتری را متقبل می‌شوند.

خبرایرانی در این گزارش به نقل از یاهو فایننس، برخی انگیزه‌های پنهان برای خرج کردن و چگونگی اصلاح برخی از بدترین آنها بررسی شده است.

یک بخش از طرح مالی موفق‌، برآورد میزان هزینه و درآمد آینده است. هدف اصلی این است که بیش از میزان درآمد هزینه نکنیم. مطابق با مطالعه سال 2008 مجله «فرایندهای تصمیم‌گیری انسان و رفتار سازمانی» انسان‌ها از الگوهای استدلالی بیش از حد ساده برای تمرکز روی برآورد هزینه خود استفاده می‌کنند. بر اساس اظهارات جان لینچ، رئیس مرکز تحقیقات تصمیم‌گیری مالی مصرف‌کننده در دانشگاه کلورادو، وقتی مردم در مورد برنامه مالی آینده خود برنامه‌ریزی می‌کنند، بیشتر روی درآمد خود تمرکز کرده و در مورد افزایش هزینه‌ها هیچ فکری ندارند. این در حالی است که با افزایش درآمد میزان هزینه‌هایی همچون بیمه، اجاره‌ها و .. هم افزایش خواهد داشت، ولی افراد در تصمیمات خود از این هزینه‌ها صرف‌نظر می‌کنند.

آقای لینچ و تیمش به دنبال یافتن راه‌حلی برای این مسئله بودند؛ از نظر او ایجاد یک بودجه صریح بسیار حیاتی و ضروری است. وقتی مردم به برداشت ذهنی از  امور مالی خود تکیه کنند، به نظر می‌رسد که قادر خواهند بود که همه چیز را در هزینه‌های خود کنترل کنند. اما زمانی که آنها یک بودجه صریح داشته باشند، احتمال اینکه هزینه‌های دلخواه ولی غیرضروری خود را کاهش دهند، بیشتر خواهد بود.

برای بسیار از مردم، یک برنامه مالی شامل تمرکز روی یک هدف است:‌ ایجاد و نگهداری مقداری پس‌انداز. این یک هدف ارزشمند است ولی برخی از پژو‌هش‌های اخیر نشان می‌دهد که این موضوع گاهی موجب نتیجه معکوس و صرف هزینه بیشتر از حالت‌های دیگر می‌شود.
​

مطالعات نشان‌ می‌دهد که برخی افراد تصور می‌کنند که اراده یک منبع محدود است و به راحتی تخلیه خواهد شد در حالی که برخی دیگر اعتقاد دارند بسیار فراوان بوده و هرگز تمام نخواهد شد. این موضوع‌ باعث رفتارهای بسیار متفاوت در زمان استرس می‌َشود. افرادی که فکر می‌کنند اراده محدود است با نشان دادن اراده به خود پاداش می‌دهند، ولی افرادی که آن را نامحدود می‌دانند بر این عقیده‌اند که پاداشی نیاز نخواهد بود. برای آن دسته از افراد که اراده را محدود می‌دانند،‌ پاداش‌هایی که به خود می‌دهند، اغلب ناسالم است.

تغییر چگونگی تفکر افراد در مورد وجود اراده نیاز به مداخله بلندمدت دارد. در کوتاه مدت، افراد با این عادات بعد از انجام کاری سخت، راه‌هایی برای استراحت یا پاداش به خود پیدا می‌کنند.

تحقیقی دیگر برای کشف رابطه بین حس و حال و عادات پولی ارائه شده است. وقتی مردم ناراحت هستند،‌ عادات پولی آنها بدترین عادات است و وقتی که شاد هستند، عادات بهتری دارند. حتی اگر پول نتواند شادی را بخرد، به نظر می‌رسد که شادی می‌تواند پول را بخرد.

بر اساس پژوهش سال 2012 روی 4500 مصرف‌کننده هلندی، افراد ناراحت هزینه بیشتری کرده و پس‌انداز کمتری دارند و گرایش بیشتری به مصرف دارند. این افراد کنترل کمتری روی هزینه‌های خود دارند. افراد خوشحال خصوصیات رفتاری متضادی نشان می‌دهند. آنها آینده‌نگر بوده و اهدافی را دنبال می‌کنند که در بلندمدت شایستگی رسیدن به آنها را دارند. آن‌ها معتقدند با گذشت زمان تورم کمتر خواهد شد و پول بیشتری را برای بهره‌مندی از قیمت‌های ارزان‌تر در بلندمدت ذخیره می‌کنند. همچنین این افراد در زمان حال هزینه کمتری می‌کنند.

بسیاری از افراد وقتی ارزش دارایی‌هایشان افزایش‌ می‌یابد، هزینه‌ بیشتری می‌کنند، اما واقعیت این است که دارایی‌های آنها اغلب به قدرت خرج کردن آنها در آینده نخواهد افزود. در واقع، بر اساس بازبینی آمار و اقتصاد در سال 2013، برای هر یک دلار افزایش ارزش خانه در بازار، خانواده‌ها میزان مصرف خود را از 6 سنت به 18 سنت افزایش می‌دهند.

توضیحات متنوعی برای این کار وجود دارد. نخست، هر چقدر ارزش مسکن بالا رود، مردم احساس می‌کنند پول بیشتری برای هزینه کردن خواهند داشت. دوم اینکه، هر چقدر مسکن باارزش‌تر شود، صاحب‌خانه قرض بیشتری در قبال آن می‌تواند بگیرد.

دانیل کوپر، تحلیلگر ارشد فدرال‌رزرو بوستون در سال 2013 دریافت که افزایش هزینه‌ها زمانی اتفاق می‌افتد که قیمت مسکن بالاتر به مردم اجازه می‌دهد اعتبار بیشتری برای قرض بیشتر در قبال ارزش خانه‌هایشان انجام دهند. آقای کوپر اعلام کرد که مردم نیاز دارند تا مسکن خود را به عنوان سرمایه‌گذاری نگاه نکنند، و تنها به چشم یک مکان برای زندگی به آن نگاه کنند.

خبرایرانی: