می توان گفت یکی از بی خطرترین زیورآلات موجود ، گوشواره هایی هستند که به نرمه گوش وصل میکنیم . نرمه گوش بهترین و امن ترین قسمت برای اتصال آویز گوشواره ها است. اما این گوشواره بی خطر نیز در برخی شرایط خاص باعث ایجاد خطرات و عوارض خواهد شد. که در این پست شما را با این خطرات آشنا میکنیم ، با ما همراه باشید.
سوراخ كردن نرمه گوش و آویزان كردن آویزی به آن، رسمی است كه از دیر باز در فرهنگ‌های گوناگون برای خانم‌ها مرسوم بوده است. در بعضی كشورها مثل هند قرار دادن آویزی در بینی نیز متداول است اما در كشور ما، آویز سنتی بر لاله گوش قرار می‌گیرد. اما امروزه، بسیار دیده می‌شود كه به تقلید از فرهنگ غرب، زیورآلاتی در نواحی مختلف بدن از جمله لب، زبان، ناف و … قرار می‌گیرد. قرار دادن این زیورآلات در نواحی مختلف به جز نرمه گوش بسیار خطرناك و منبع عوارض گوناگون است. زیورآلاتی كه با سوراخ كردن ناحیه لب و زبان در این نواحی قرار می‌گیرد، بسیار خطرناك است.
لب و زبان جزء بافت‌های بسیار پرخون بدن هستند كه سوراخ كردن آنها احتمال ایجاد خونریزی‌های شدید و نیز التهاب و عفونت در این نواحی را به همراه دارد. تورم‌های شدیدی كه گاه به دنبال سوراخ كردن لب یا زبان ایجاد می‌شود ممكن است به بسته شدن راه‌های هوایی بیانجامد. آویزهای متصل شده به لب یا زبان ممكن است جدا شده و بلعیده شوند و خطر خفگی را ایجاد كنند. این آویزها ممكن است صحبت كردن فرد را دچار اشكال كنند و از سوی دیگر ممكن است باعث لب پر شدن دندان‌ها در آن منطقه شوند و لثه در آن ناحیه تحلیل پیدا كند. همین‌طور آویز قرار گرفته شده در ناحیه دهان، برای گرفتن رادیوگرافی‌های ناحیه دهان ایجاد اختلال می‌كند. آویزهایی كه در بینی قرار می‌گیرند نیز خطرناك‌اند.
احتمال عفونت در سوراخ كردن بینی وجود دارد. از طرفی، احتمال رها شدن آویزبینی و كشیده شدن آن به همراه تنفس به نواحی بالای بینی وجود دارد.
در مورد سوراخ كردن ناحیه ناف و اتصال آویزهایی به این منطقه، احتمال باقی ماندن رد زخم‌ها وجود دارد. در افراد چاق و یا كسانی كه حامله می‌شوند، سوراخی كه برای نصب آویز در كنار ناف قرار داده می‌شود، تغییر شكل و مكان داده و بسیار بد شكل می‌شود.
احتمال ایجاد التهاب نیز در این دوره (حاملگی) وجود دارد. از طرفی آویزهایی كه در ناحیه ناف وجود دارند، در اثر مالش لباس‌ها یا كمربندها حركت كرده، پوست آن منطقه نرم می‌شود و احتمال ایجاد عفونت و زخم افزایش می‌یابد. نصب زیورآلات در نوك پستان بسیار خطرناك بوده و با احتمال بالای ایجاد عفونت همراه است.
زخم‌های ایجاد شده در این ناحیه بسیار دیر بهبود پیدا می‌كنند و امكان تشكیل آب وجود دارد. وجود زیورآلات در نوك پستان، امكان شیردهی مطلوب را كاهش می‌دهد.
قرار دادن زیورآلات درعضو جنسی، ممكن است اختلالات ادراری، خونریزی، عفونت و واكنش‌های شدید آلرژیك ایجاد كند.
● سوراخ كردن گوش
نرمه گوش (قسمت گوشتی پایین گوش) از جمله امن‌ترین نواحی بدن برای اتصال آویز وگوشواره‌هاست. در بسیاری از خانواده‌ها مرسوم است كه گوش دختر بچه‌ها را در سنین بسیار كم و با روش‌های خانگی نخ و سوزن سوراخ می‌كنند. اما این روش ممكن است به دلیل استریل نبودن ، شخص را دچار عفونت كند. بهتر است برای سوراخ كردن گوش كودكان به مراكز درمانی مجاز كه از استریل بودن وسایل و تجهیزات آن مطمئن هستیم، مراجعه كنیم، زیرا احتمال انتقال عفونت‌هایی مثل هپاتیت و كزاز با وسایل آلوده وجود دارد.
بهتر است در این مورد از پزشك كودك خود راهنمایی بخواهید. سوراخ كردن گوش در شرایط استریل، در مجموع عملی كم‌خطر است اما در مورد بعضی از بیماران مثل كسانی كه استعداد عفونت دارند (بیماران دیابتی یا افرادی كه كورتون مصرف می‌كنند) و یا افرادی كه احتمال خونریزی در آنها بالاست (مثل افرادی كه داروی ضدانعقاد مصرف می‌كنند)، بهتر است قبل از سوراخ كردن گوش، با پزشك مشورت شود.
● عوارض سوراخ كردن گوش
با وجودی كه گوش یكی از رایج‌ترین نواحی بدن برای نصب آویزهاست، اما سوراخ كردن گوش نیز ممكن است عوارضی را به همراه داشته باشد، از جمله این عوارض می‌توانیم به عفونت‌ها، حساسیت به فلزهای مختلف گوشواره‌ها، تشكیل یك بافت برجسته در ناحیه نرمه گوش و نیز پارگی گوش در اثر ضربه اشاره كنیم. ایجاد چند سوراخ بر روی گوش شایع است اما سوراخ كردن لاله گوش (قسمت غضروفی بالای گوش) خطرناك است. زیرا این منطقه غضروفی است و رگ خونی ندارد، در نتیجه التهاب اطراف سوراخ ایجاد شده دیرتر بهبود پیدا می‌كند و احتمال ایجاد عفونت و آب معمولا در ماه‌های اول بعد از سوراخ كردن، به‌خصوص در ماه‌های گرم سال، زیاد است.
علامت ایجاد این عفونت در قسمت لاله گوش، تورم دردناك، گرمی و قرمزی است كه معمولا نرمه گوش را درگیر نمی‌كند.
● ۸ نكته مهم درباره گوشواره ها
۱. قبل از اقدام به سوراخ كردن گوش با پزشك خود مشورت كنید تا از نظر سلامت عمومی بدن مشكلی وجود نداشته باشد.در ضمن از پزشك خود در مورد مراكز مجاز و مطمئن برای این كار راهنمایی بخواهید.
۲. بعد از سوراخ كردن گوش، احتمال عفونت‌های سطحی نرمه گوش وجود دارد كه این عفونت‌ها معمولا به خوبی به درمان موضعی پاسخ می‌دهند.بنابراین محل سوراخ شده را با یك حوله گرم و مرطوب كمپرس كنید و در صورت نیاز از یك پماد آنتی‌بیوتیك بدون نسخه یا آنتی‌بیوتیكی كه پزشك دستور می‌دهد، استفاده كنید.
۳. از گوشواره‌های سنگین به مدت طولانی استفاده نكنید، زیرا این گوشواره‌ها ممكن است سوراخ گوش را گشاد كرده و حتی پاره كنند و نرمه گوشه را به دو قسمت تقسیم كنند.
۴. اگر پشت (گل میخ) گوشواره شما بلند است یا گوشواره شما قسمت نوك تیزی دارد كه در هنگام خواب شما را اذیت می‌كند، باید گوشواره خود را هنگام خواب خارج كنید زیرا این نواحی نوك تیز ممكن است زخم‌های فشاری یا آزردگی‌های پوست قسمت پشتی لاله گوش را ایجاد كنند.
۵. اگر كودك كم سن و سال شما گوشواره دارد. مراقب باشید كه قفل گوشواره‌اش محكم باشد و كودك نتواند خودش آن‌را باز و بسته كند، زیرا در این صورت ممكن است كودك گوشواره‌اش را از گوش خارج كرده، آن‌را به دهان ببرد و ببلعد (خطر خفگی وجود دارد.)
۶. هنگام انجام ورزش‌های پر برخورد بهتر است گوشواره‌ها از گوش خارج شوند زیرا احتمال پارگی گوش در اثر كشیده شدن گوشواره‌ها به هنگام ضربه وجود دارد.
۷. یكی از عوارض شایع استفاده از گوشواره‌ها، حساسیت پوستی به فلزهایی است كه گوشواره از آن ساخته شده است. این حساسیت‌ها به‌صورت خارش، قرمزی و التهاب دیده می‌شود. معمولا افراد به گوشواره‌هایی از جنس نیكل حساسیت دارند اما حساسیت به طلا و یا نقره نیز گزارش شده است. برای برطرف شدن حساسیت، بهتر است گوشواره خود را عوض كنید و اگر مشكل برطرف نشد، شاید لازم باشد مدتی گوشواره را از گوش خود خارج كنید. در این زمان لازم است با پزشك خود مشورت كنید تا در صورت لزوم به كمك حلقه‌ای از نخ بخیه سوراخ گوش شما را باز نگه دارد.
۸. پاره شدن نرمه گوش سوراخ شده در اثر ضربه یكی از عوارض شایع است. ممكن است در اثر تصادف رانندگی، افتادن، نزاع ورزش‌های پربرخورد و یا كشیده شدن یك گوشواره به‌صورت تصادفی نرمه گوش پاره شود. اگر چنین اتفاقی افتاد ظرف حداكثر ۲۴ ساعت به پزشك مراجعه كنید، پزشك این ناحیه را بخیه می‌زند و محل پاره شده معمولا در مدت ۳ ماه ترمیم می‌شود. بعد از این زمان می‌توان نرمه گوش را مجددا سوراخ كرد.
