بهتر است به ذهنتان رجوع کنید و پاسخ تمام سوالاتتان را در زمینه آلرژی در این مطلب بیابید مطالب زیادی تاکنون راجع به آلرژی و آسم آورده ایم این پست می تواند همه شک ها و شبهه های شما را در این زمینه رفع کند
آن قدر درباره حساسیت تنفسی و آسم و آلرژی شنیده اید و خوانده اید که شاید کمی خسته کننده شده باشد. ولی این معضل به قدری شایع و بزرگ است که ارزش دارد باز هم به آن پرداخته شود. بیماری های زیادی نیستند که به آنها روز جهانی اختصاص داده شده باشد. آسم و آلرژی در همه جای دنیا و بین همه اقوام و نژادها وجود دارد و سازمان بهداشت جهانی، برای افزایش آگاهی های عمومی و تاکید بر اهمیت پیشگیری از این بیماری، ششم ماه می را روز جهانی آسم و آلرژی نام گذاری کرده است.
اما آلرژی چیست و چگونه ظاهر می شود؟ مهم ترین نشانه هایش کدام است و چطور می توان آن را از سرماخوردگی تشخیص داد؟ برای پاسخ به این سوال ها و سوال های دیگر به سراغ دکتر نوید احمدی روزبهانی رفتیم. او متخصص و جراح گوش و حلق و بینی و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی است.
آلرژی چیست و چطور ایجاد می شود؟
آلرژی ناشی از واکنش های درون زاد بدن ماست. بدن همه ما به دستگاهی برای مقابله با عوامل خارجی و ناشناس مجهز شده است. این عوامل ناشناس ممکن است ویروس، باکتری، قارچ، انگل یا حتی سلول های سرطانی باشند. نقش این دستگاه محافظت از بدن ،جلوگیری از ابتلا به بیماری ها و کمک به بهبود آنهاست. دستگاه ایمنی به مواد و ترکیبات شیمیایی ای که وارد بدن می شوند هم واکنش نشان می دهد. این مواد ممکن است از راه دهان، بینی یا حتی پوست وارد بدن شوند.
تا اینجای کار همه چیز خوب و مطلوب است. مشکل از زمانی شروع می شود که دستگاه ایمنی برای مقابله با عوامل خارجی کمی زیاده روی کند و چنان واکنشی نشان دهد که خود بدن را هم تحت تاثیر قرار دهد و عملا خودش باعث بیماری شود. به اختلالاتی که بر اثر فعالیت بیش از حد و خارج از کنترل دستگاه ایمنی ایجاد می شوند حساسیت می گویند که چهار نوع مختلف دارد. شایع ترین آنها نوع یک است که همان آلرژی معروف و موضوع بحث ماست.
آیا همه افراد سلول های ایمنی حساسی دارند و مبتلا به آلرژی می شوند؟ چه موادی توانایی تحریک سلول های ایمنی و ایجاد آلرژی را دارند؟
واقعیت این است که هرچند جزییات مربوط به واکنش های آلرژیک تا حدود زیادی مشخص شده، ولی چندین سوال اولیه و اساسی هنوز بی پاسخ مانده است. می دانیم که برخی مواد و ترکیبان شیمیایی توانایی زیادی در تحریک سلول های ایمنی و ایجاد آلرژی دارند. به این مواد حساسیت زا یا آلرژن می گویند و بارزترین آنها گرده گل ها و مواد و ترکیبات گیاهی هستند که عامل اصلی بروز آلرژی فصلی در بهار محسوب می شوند. حشرات و سایر بندپایان، مو و ترشحات پوست بعضی حیوانات و تعدادی از مواد خوراکی و داروها نیز از آلرژن های معروف هستند. ولی متاسفانه هر چیزی، واقعا هر چیزی که دور و بر خود می بینیم، می تواند آلرژن باشد.
دستگاه ایمنی بدن ماست که تصمیم می گیرد به آن واکنش نشان بدهد یا نه. دستگاه ایمنی همه افراد حساس نیست. برخی به هیچ ماده ای حساسیت نشان نمی دهند و اصلا نمی دانند آلرژی چیست. در گروهی از افراد یک یا دو ماده موجب واکنش دستگاه ایمنی می شود و در بعضی افراد نیز طیف وسیعی از مواد خارجی می تواند دستگاه ایمنی را تحریک کند. واکنش دستگاه ایمنی از برخورد دوم به بعد بروز می کند.
با ارسال پیام هایی از طرف سلول های ایمنیِ تحریک شده، واکنش هایی پشت سر هم بروز پیدا می کند که در نهایت به ترشح مواد التهاب زا و در راس آنها ماده ای به نام هیستامین می انجامد. تاثیر این مواد در بینی به صورت گرفتگی، آبریزش و ترشح است. در پوست موجب خارش، اگزما و کهیر می شود و در مجاری هوایی تحتانی و ریه ها باعث افزایش ترشحات، تنگی مجاری هوایی و نهایتا آسم خواهد شد.
همه مواد به یک اندازه موجب آلرژی می شوند؟
همه موارد به صورت بالقوه می توانند آلرژی ایجاد کنند، ولی تعدادی از آنها با شیوع بیشتری در بیماران مبتلا به آلرژی شناسایی شده اند. در آلرژی های فصلی که در بهار تشدید می شوند عمدتا ترکیبات گیاهی و مواد حاصل از گیاهان گل دار نقش دارند. در آلرژی های سالانه که به فصل خاصی مربوط نیستند معمولا گرد و غبار موجود در منازل و بندپایان بسیار ریزی از خانواده عنکبوتیان (که مایت نامیده می شوند) متهم ردیف اول هستند. آلرژی به داروها نیز شایع است و پنی سیلین و ترکیبات آن از آلرژن های شناخته شده هستند، هرچند عملا همه داروها می توانند آلرژی زا باشند.
به این ترتیب آیا می شود گفت که آلودگی هوا و ریزگردها هم می توانند سبب آلرژی شوند؟
هر ماده ای می تواند باعث بروز آلرژی شود. ضمن اینکه آلاینده ها از طریقی غیر از ایجاد آلرژی هم می توانند مخاط بینی را تحریک کنند و باعث بروز علائم شوند.
مهم ترین و مشخص ترین علائم این بیماری کدام ها هستند؟
در دستگاه تنفس فوقانی، بینی شایع ترین عضو درگیر در آلرژی است. درگیری های بینی در زمینه آلرژی اصطلاحا رینیت آلرزیک نامیده می شود. آبریزش بینی، عطسه، آبریزش چشم، قرمزی چشم ها و گرفتگی بینی از مشخص ترین علائم این بیماری هستند. در دستگاه تنفس تحتانی و ریه ها، آلرژی به انقباض غیرطبیعی عضلات ظریف جدار راه های هوایی منجر می شود که نتیجه آن تنگی راه های هوایی و در نهایت تنگی نفس و صدادارشدن فرایند دَم و بازدم است. افزایش ترشحات و تجمع آنها در مجاری هوایی وضعیت را حتی بدتر می کند. به تنگی برگشت پذیر راه های هوایی، بیماری آسم گفته می شود.
آبریزش بینی و عطسه علائمی هستند که هم در سرماخوردگی و هم در حساسیت بینی دیده می شوند.
درست است. در بسیاری از موارد، بیماران مبتلا به حساسیت بینی به مطب مراجعه می کنند و می گویند مدت زیادی است که سرما خورده اند و، به رغم مراجعه به پزشکان متعدد، سرماخوردگی آنها خوب نشده است. وقتی این بیماران معاینه می شوند، مشخص می شود که دلیل آبریزش بینی و عطسه آنها سرماخوردگی نیست، بلکه ابتلا به حساسیت بینی است.
چطور می توان علائم آلرژی و سرماخوردگی را از یکدیگر تفکیک کرد؟
عامل سرماخوردگی ویروس است. به طور کلی، بیماری های ویروسی با مجموعه علائمی مثل تب، کوفتگی عضلانی، سردرد، عطسه و آبریزش بینی همراه اند. در سرماخوردگی، علاوه بر تمام این علائم، معمولا گلودرد هم وجود دارد. حال آنکه در حساسیت بینی، به غیر از عطسه و آبریزش، سایر علائم دیده نمی شوند. بیماران مبتلا به حساسیت بینی معمولا مدتی بعد از بیدار شدن از خواب دچار عطسه های پشت سر هم می شوند که این عطسه ها در طول روز کمتر می شود اما در سرماخوردگی عطسه ها معمولا پشت سر هم نیست و در تمام طول روز وجود دارد.
علاوه بر این، در سرماخوردگی علائم بعد از چندین روز برطرف می شود، ولی این علائم در حساسیت به مدت بیشتری باقی می ماند و بهبود نیم یابد. بنابراین، با وجود این همه اختلاف بین علائم سرماخوردگی و حساسیت بینی، معمولا افتراق این دو به راحتی امکان پذیر است اما معاینه بالینی و به خصوص مشاهده داخل بینی تشخیص را قطعی می کند. پوست پوشاننده داخل بینی در افراد سرماخورده کاملا قرمز و پرخون است اما در مبتلایان به حساسیت کم رنگ و رنگ پریده. سرماخوردگی یک بیماری ویروسی است که باید دوره آن طی شود و استراحت کردن و نوشیدن مایعات گرم در بهبود آن سودمند است. در مورد حساسیت بینی، درمان دارویی علائم بیماری را کاهش می دهد، اما باعث علاج کامل و ریشه کن شدن آن نمی شود.
پیشگیری از این دو بیماری نیز متفاوت است. در مورد سرماخوردگی، فرد مبتلا باید بهداشت فردی را رعایت کند تا مانع انتقال ویروس به دیگران شود. اما حساسیت واگیر ندارد و از طریق تماس به دیگران منتقل نمی شود. فرد مبتلا به حساسیت باید سعی کند از مواد محرکی که باعث تشدید علائم حساسیتی وی می شوند، اجتناب کند.
آلرژی قابل کنترل است؟
داروهای زیادی برای سرکوب واکنش های آلرژیک در مراحل گوناگون در دسترس هستند. رده های مختلف آنتی هیستامین و داروهای استروئیدی استنشاقی، خوراکی و تزریقی برای کنترل انواع آلرژی به کار می روند. در مورد بیماری آسم، علاوه بر مهار مستقیم آلرژی، می توان از داروهای بازکننده مجاری هوایی که عمدتا به صورت اسپری های اسنتشاقی هستند نیز استفاده کرد.
ولی موثرترین راه این است که از وارد شدن مواد حساسیت زا به بدن جلوگیری کنیم. پرهیز از مصرف داروها و غذاهایی که حساسیت زا هستند یکی از راه های جلوگیری از ایجاد آلرژی است. مقابله با آلرژن های استنشاقی مشکل تر است و تا حدودی با استفاده از ماسک و اجتناب از قرار گرفتن در محیط های دارای آلرژن امکان پذیر است. برخی از بیماران برای پرهیز از تماس مداوم با آلرژن ها مجبور می شوند خانه، محله یا حتی شهر محل زندگی خود را تغییر دهند.
یکی از اقدامات تشخیصی در مبتلایان به آلرژی تست هایی است که روی پوست یا خون آنها انجام می شود. لطفا کمی در این باره توضیح دهید.
در مواردی که بیماری با درمان های معمول کنترل نشود یا وقتی که فرد به انواع شدیدتری از بیماری مثلا به شوک آنافیلاکسی بر اثر گزش زنبور مبتلا باشد، لازم است اقدامات درمانی جدی تری انجام شود. یکی از این اقدامات عبارت است از ایمونوتراپی یا همان حساسیت زدایی که در واقع ایجاد تحمل نسبت به آلرژنی است که فرد به آن حساس شده است.
در این روش، بعد از انجام تست آلرژی، آلرژنی که موجب بیماری فرد است مشخص می شود و پزشک براساس شرح حال بیمار، معاینه، درمان های قبلی و شدت بیماری تصمیم به حساسیت زدایی می گیرد. ابتدا دوزهای کم از عصاره های رقیق آلرژن در زیر پوست بیمار تزریق می شود و به تدریج از عصاره های غلیظ تر و دوزهای بالاتر استفاده می شود. بیمار بنا به تشخیص پزشک حدود پنج ماه، در فواصل منظم هفتگی تزریق خواهدداشت و پس از رسیدن به دوز نگه دارنده، تزریق به صورت ماهانه انجام خواهد شد.
طول مدت درمان سه تا پنج سال است و در مورد عصاره نیش زنبور ممکن است طولانی تر هم باشد. معمولا بیماران بعد از چند ماه احساس بهبودی می کنند و نیازشان به دارودرمانی کاهش می یابد. گاهی تجویز عصاره های آلرژن خوراکی، زیرزبانی و استنشاقی هم امکان پذیر است.
برخی مبتلایان به آلرژی ادعا می کنند که به کلینیک های آلرژی مراجعه کرده و تست های مربوط را انجام داده و دارودرمانی هم شده اند، اما آلرژی آنها از بین نرفته یا حتی کاهش نیافته است.
بسیاری از افراد نسبت به چند ماده مختلف حساسیت دارند. بنابراین، ممکن است یکی از آلرژن هایی که موجب حساسیت شده است شناسایی و بیمار کاملا حساسیت زدایی شود، اما سایر آلرژن ها باعث ایجاد آلرژی شدید شوند.
عدم درمان به موقع آلرژی چه عوارضی برای فرد به همراه خواهد داشت؟
اگر آلرژی به ویژه در سنین پایین درمان نشود، ممکن است در 10 تا 20 درصد موارد به آسم تبدیل شود. با توجه به اینکه در آلرژی های تنفسی راه هوایی (راه هوایی از مجرای بینی شروع و به اعماق ریه ختم می شود) ملتهب است، در صورت عدم درمان مناسب، التهاب در بینی مثل شعله آتش عمل می کند و دامنه آن به ریه گسترش می یابد و علائم ریوی مثل سرفه، تنگی نفس و خس خس سینه ایجاد می شود. اینها علائم آسم آلرژیک است.
به همین دلیل گفته می شود که افراد مبتلا به آلرژی بینی در معرض خطر ابتلا به آسم هستند. عدم درمان آلرژی همچنین می تواند موجب پولیپ بینی شود که پولیپ بینی نیز عوارض دیگری را به دنبال دارد و ممکن است در گوش و سینوس ها مشکل ایجاد کند و سینوزیت های مقاوم به درمان های معمولی را باعث شود. علاوه بر این، درمان نشدن به موقع آلرژی ممکن است موجب عفونت های مکرر گوش شود. بنابراین در عفونت های مکرر گوش و سینوزیت های مقاوم به درمان معمولی باید بیماری های زمینه ای فرد بررسی شود که یکی از این بیماری ها آلرژی است.
برای مبتلایان به آلرژی چه توصیه ای دارید؟
در ساعات اول صبح و نیز عصر که تراکم گرده ها در سطح زمین زیاد است از منزل خارج نشوند. در منزل و محل کار از باز کردن پنجره اجتناب کنند. اگر بیرون از منزل هستند از عینک طبی (در صورتی که بنا به تجویز پزشک لازم باشد) یا عینک آفتابی استاندارد استفاده کنند. عینک تا حدی از نفوذ گرده ها به چشم جلوگیری می کند. اگر داخل خودرو هستند شیشه ها را کاملا بسته نگه دارند.
همچنین برای جلوگیری از نفوذ گرده ها به درون بافت لباس ها و ملافه ها از خشک کردن آنها در هوای آزاد خودداری و از خشک کن استفاده کنند. گرچه گل های زینتی کمتر آلرژی ایجاد می کنند، ولی خاک گلدانی که گلِ طبیعی در آن روییده. حتی اگر گلی هم در آن نباشد، محلی برای رشد انواع کپک و ایجاد برخی آلرژی هاست.
توصیه می شود افرادی که حساسیت تنفسی دارند هیچ نوع گل طبیعی در منزل نگه ندارند. حیوانات خانگی نیز عوامل حساسیت زا را با خود به منزل می آورند. توصیه می شود افراد مبتلا به آلرژی از نگه داری حیوانات خانگی خودداری کنند. در صورت علاقه زیاد افراد خانواده، داشتن آکواریوم و نگه داری ماهی منعی ندارد. تغذیه سالم در کنترل آلرژی اهمیت دارد. در آسم و آلرژی های بینی عمدتا به حذف غذای طبیعی نیازی نیست ولی افرادی که با خوردن برخی میوه ها یا مواد غذایی دچار خارش گلو، گلودرد، عطسه، آبریزش و تورم زبان می شوند بهتر است ضمن حذف آن ماده غذایی با پزشک مشورت کنند. بدیهی است غذاهایی که مواد افزودنی دارند نیز باید از رژیم غذایی حذف شوند.
گفته می شود که آلرژی در فصل بهار شدت پیدا می کند. مهم ترین نوع آلرژی در این فصل کدام است؟
آلرژی بینی مهم ترین آلرژی فصل بهار محسوب می شود. این آلرژی که بسیار شایع است با وجود خوش خیم بودن باعث اختلال قابل توجه در کیفیت زندگی و وارد شدن هزینه های فراوان به افراد و نظام سلامت می شود. شیوع این آلرژی در ایران بین 10 تا20 درصد است. یعنی هر سال حدود 10 میلیون ایرانی به این بیماری مبتلا می شوند. میزان شیوع آلرژی بینی فصل علیتی با افزایش میزان بروز بیماری های آلرژیک مرتبط است. براساس یک نظریه معروف نیز می توان خطر «رینیت آلرژیک» با چندمین فرزند بودن و تعداد افراد خانواده نسبت عکس دارد.
علاوه بر این، میزان بروز آسم و آلرژی در کودکانی که خواهران و برادران بزرگ تری در خانه دارند، نسبت به کودکانی که خواهر و برادر بزرگ تر ندارند، کمتر است. توزیع جغرافیایی بیماری های آلرژیک در دنیا هم الگوهای جالبی را نشان می دهد. میزان بروز این بیماری ها در نیم کره شمالی از شمال به جنوب کاهش پیدا می کند. در کشورهای توسعه یافته و صنعتی میزان شیوع آلرژی و آسم نسبت به کشورهای توسعه نیافته بیشتر است. حتی مهاجرت به کشورهای توسعه یافته که آلرژی در آنها شایع است باعث بروز موارد بیشتری از آلرژی و آسم در مهاجران نسبت به میزان شیوع آلرژی در کشور اصلی آنها می شود. این تفاوت احتمالا ناشی از مواجهه با مجموعه جدیدی از آلاینده ها و آلرژی ها و نیز تغییر شرایط و محل زندگی و رژیم غذایی است.
میزان بروز آلرژی به نژاد افراد هم ارتباط دارد؟
میزان بروز آلرژی و آسم به طور معمول ارتباطی با نژاد ندارد اما ممکن است در میان جمعیت های خاصی بیشتر باشد. مطالعات روی مهاجران این فرضیه را تقویت می کند که سبک زندگی و عوامل محیطی در کشورهای صنعتی باعث تشدید بروز آلرژی و آسم می شود. یک عامل آشکار که در این الگوی شمال- جنوب بیماری تاثیر دارد تفاوت های اجتماعی و اقتصادی است.
علاوه بر اینها، چه عوامل دیگری ممکن است در بروز آلرژی نقش داشته باشند؟
مطالعات نشان داده میزان بروز آلرژی در مناطقی که کمتر در معرض نور آفتاب هستند بیشتر است. همچنین تفاوت در میزان بروز بیماری بین شهرنشینان و ساکنان مناطق حومه ای باعث مطرح شدن بحث عوامل آلاینده موجود در هوا شده است.
گویا این انرژی ها در کودکان روستایی کمتر دیده می شود.
بله، دقیقا. در کودکانی که والدین آنها کشاورزند و در مزارع زندگی می کنند احتمال ابتلا به آلرژی کمتر از کودکانی است که در مناطق روستایی اما در محیطی غیر از مزرعه زندگی می کنند. مطالعات نشان داده که میزان شیوع آلرژی بینی در افرادی که به خصوص از سنین پایین در مزارع زندگی می کنند و مدت طولانی از شیر گاو و محصولات حیوانی طبیعی استفاده می کنند کمتر است. در این مطالعه همچنین مشخص شده است که استفاده مادر از محصولات حیوانی در طول دوران بارداری تاثیر محافظتی بر کودک دارد.
آیا دسته بندی خاصی برای آلرژی های بینی وجود دارد؟
آلرژی بینی به صورت مرسوم به انواع فصلی (حاد) و دائمی (مزمن) تقسیم می شود. رینیت آلرژیک فصلی به صورت علائمی بروز پیدا می کند که به دلیل مواجهه با آلرژن های فصلی مانند علف، کپک ها و گرده های درختان ایجاد می شوند. رینیت آلرژیک دائمی به بروز علائم در بینی بیش از دو ساعت در روز می انجامد و بیش از 9 ماه در سال دوام می آورد. این نوع آلرژی به دلیل واکنش نسبت به موجودات ذره بینی به نام «مایت» (که در گرد و غبار خانگی وجود دارند)، کپک های خانگی و سوسک به وجود می آید.
در صورتی که آلرژی بینی به موقع درمان نشود معمولا مشکلات و عوارضی ایجاد می کند؟
آلرژی بینیِ فصل اگر کنترل نشود موجب بی خوابی یا اختلال خواب شبانه و در نهایت خواب آلودگی در طول روز می شود. این بیماری همچنین به صورت مستقیم یا غیرمستقیم (به دلیل تاثیرگذاری بر خواب) مشکلاتی را در یادگیری کودکان ایجاد می کند. درمان با آنتی هیستامین های خواب آور باعث تشدید خواب آلودگی می شود و آنتی هیستامین های خواب آور باعث تشدید خواب آلودگی می شود و آنتی هیستامین های غیرخواب آور هم فقط تا حدودی در برطرف کردن آن تاثیرگذارند.
آلرژی بینی عوارض نامطلوب مشابهی نیز بر کارکرد بزرگ سالان دارد و باعث اختلال در توانایی کار کردن و غیبت از کار و کاهش بهره وری و قابلیت های کاری می شود. مطالعه ای که در امریکا انجام شده نشان داده است که راندمان کاری کارمندان مبتلا به آلرژی بینی نسبت به کارمندان مبتلا به میگرن، افسردگی، عفونت های تنفسی، دیابت، آسم و بیماری عروق کرونر افت بیشتری دارد. به دلایل فوق، رینیت آلرژیک بیماری پرهزینه ای به شمار می رود. طبق برآوردهای صورت گرفته در ایالات متحده، هزینه های سالانه مراقبتی برای این بیماری تا پنج میلیارد دلار تخمین زده شده است.
رینیت دقیقا به چه معناست؟
رینیت به علائمی در بینی اطلاق می شود که به سبب مواجهه با آلرژن هایی که به طور معمول در محیط وجود ندارند، ایجاد می شوند. در رینیت خفیف اختلالی در خواب و فعالیت های تفریحی، ورزشی، درسی یا کاری روزانه پدید نمی آید، اما در نوع متوسط تا شدید این بیماری یک یا چند مورد از نشانه های فوق در بیمار وجود دارد.
آنتی هیستامین ها عوارض جانبی مشکل سازی هم دارند؟
عوارض جانبی آنتی هیستامین های نسل اول می توانند مشکل ساز باشند. مهم ترین عارضه جانبی این داروها خواب آوری است که تقریبا در 20 درصد بیماران دیده می شود. از این رو هشدار دادن به بیمار درباره تاثیرات احتمالی این داروها روی فعالیت های روزانه مانند رانندگی یا کار با ماشین های سنگین ضروری است.
تولید آنتی هیستامین های غیرخواب آور در دهه 1980 این مشکل را برطرف کرد. آنتی هسیتامین های غیرخواب آور تاثیرات اندکی بر عملکرد بیمار دارند و میزان خوب آوری آنها کمتر است. اسپری های استروئیدی داخل بینی از قوی ترین داروهای موجود برای آلرژی بینی هستند که این ویژگی احتمالا با تاثیرات ضدالتهابی متنوع اینداروها مرتبط است. با توجه به کارآمدی برتر اسپری های استروئیدی داخل بینی، به ویژه در کنترل گرفتگی و احتقان بینی، این داروها در بسیاری از موارد جایگزین آنتی هیستامین شده اند.
ولی بسیاری از بیماران از تاثیر کم یا بی تاثیر بودن اسپری ها گِله می کنند.
بسیاری از بیماران انتظار دارند که بلافاصله پس از استفاده از اسپری تاثیر آن را مشاهده کنند، اما حداکثر کارآمدی پس از گذشت چند روز از مصرف اسپری های استروئیدی داخل بینی ظاهر می شود. بیمارانی که سابقه آلرژی بینی فصلی دارند ضروری است حدود یک هفته پیش از شروع فصل گرده افشانی درمان را شروع کنند.
درمان باید با دوز توصیه شده آغاز و بیمار در فواصل معین دوباره ارزیابی شود. در صورتی که پاسخ درمانی مطلوب باشد، می توان تعداد دفعات استفاده از اسپری های استروئیدی داخل بینی را با در نظر گرفتن بارِ ماده آلرژی زا در محیط و با هدف رسیدن به کمترین مقداری که بهبود علامتی را سبب شود، کاهش داد.
ظاهرا در ساخت اسپری های ضدآلرژی کورتون به کار می رود. استفاده طولانی مدت از این اسپری ها چه عوارضی ممکن است برای فرد ایجاد کند؟
کورتون به کار رفته در این اسپری ها از نوعی است که عملا فقط در مخاط بینی فعال است و در خون و سایر بافت های بدن تاثیری ندارد و به همین دلیل عوارضی هم به جا نمی گذارد.
از آنجا که در آلرژی سیستم ایمنی فرد واکنشی بیش از حد معمول نشان می دهد و برای او مشکلاتی ایجاد می کند، می توانیم بگوییم که آلرژی هم جزء بیماری های خودایمنی است؟ و آیا این بیماری در زنان بیش از مردان بروز پیدا می کند؟
خیر. آلرژی بیماری خودایمنی محسوب نمی شود. در آلرژی، واکنش دستگاه ایمنی نسبت به یک آنتی ژن خارجی بیماری ایجاد می کند. اما، در بیماری های خودایمنی، واکنش دستگاه ایمنی نسبت به یک آنتی ژن درون زاد موجب بیماری می شود. در پاسخ به بخش دوم سوال هم باید بگویم که آلرژی در هر دو جنس شیوع نسبتا برابری دارد و اینکه گفته می شود زنان بیش از مردان به آلرژی مبتلا می شوند از نظر علمی صحت ندارد.
ماهنامه دنیای زنان – زینب همتی
