چرا برخی افراد از غذاخوردن خودداری می کنند و بی اشتها و بی میل به خوردن غذا هستند این افراد دچار برخی اختلالات روانی مانندغذا گریزی،ناتوانی در بلعیدن و ترس از غذا خوردن می شوند
غذا یکی از عوامل اصلی سلامتی فیزیکی، روانی و اجتماعی ما است. ما به غذا برای تامین نیاز خود به مواد مغذی نیاز داریم تا بتوانیم بدنی سالم داشته باشیم. روزهای سرد برای اینکه آرامش پیدا کنیم سوپ گرم می خوریم و وقتی حالمان گرفته است با بستنی خود را شاد می کنیم. غذاها همچنین به ما کمک می کنند بتوانیم با اجتماع مرتبط شویم. گاهی لحظات رمانتیکی را با آن تجربه می کنیم، گاهی باعث می شود همراه دوستان یا خانواده خوش بگذرانیم، اما اگر از غذا خوردن ترس داشته باشیم چه؟
فوبیا ترس غیر منطقی از بعضی چیزها و موقعیت ها است. معمولا ترس از چیزی خاص است، مانند ترس از پرواز یا ترس از سگ ها اما مردم ممکن است فوبیا هر چیزی را داشته باشند. فوبیا می تواند عامل تمام نشانه های اضطراب باشد مانند: لرزیدن، احساس ناتوانی در نفس کشیدن و حالت تهوع. بسیاری از افراد از قرار گرفتن در برابر چیزی که نسبت به آن فوبیا دارند اجتناب می کنند، برای مثال، اگر ترس از آسانسور داشته باشید، ممکن است از رفتن به ساختمان هایی که در آنها مجبور به استفاده از آسانسور هستید اجتناب کنید. این نوع از رفتار می تواند در برخی فعالیت ها باعث محدود شدنتان شود، اما فوبیا غذا خوردن می تواند روی سلامت تاثیر بگذارد.
دو نوع کلی ترس از غذا خوردن وجود دارد: غذا گریزی و ترس از بلعیدن و خفه شدن. وقتی دچار غذا گریزی هستید، معمولا برنامه غذایی به شدت محدودی دارید، ممکن است از غذاهایی با شکل، رنگ یا بویی خاص پرهیز کنید. ترس از خفگی می تواند باعث ناتوانی در بلعیدن غذا شود و در موارد بسیار شدید، ممکن است فرد خود را تنها به خوردن مایعات محدود کند و خوردن غذاهای جامد او را به شدت وحشت زده کند.
غذا گریزی
کودکان کم سن و سال معمولا برنامه غذایی خود را به یک یا دو نوع غذا محدود می کنند، می خواهند در هر وعده فقط یک نوع غذا را بخورند، اما این نوع از غذا گریزی موقت است. برخی از کودکان و افراد بالغ بنا به دلایل متفاوت، ممکن است غذا گریزی را ادامه دهند. این احساس در برخورد با برخی غذاها ممکن است خود را بروز دهد. نشانه های اضطراب ممکن است شامل حالت تهوع، استفراغ و یا حس تنفر نسبت به برخی غذاهای خاص باشد، همچنین در برخی افراد غذا می تواند باعث ایجاد ترس شود.
برخی دلایل شایع غذا گریزی:
• فرد قبلا وقتی غذایی خاص را خورده دچار احساس خفگی شده است و یا مریضی را تجربه کرده.
• دیدن فردی دیگر که با خوردن غذایی خاص مریض شده است.
• باور دینی یا فرهنگی در مورد غذایی خاص
• تجربه ی حادثه ای دردناک در گذشته که همراه با خوردن غذایی خاص بوده است.
بعلاوه، برخی افراد با بافت و شکل بعضی غذاهای خاص به مشکل می خورند. کودکان مبتلا به اوتیسم معمولا با شکل، بو، مزه و رنگ بعضی از غذاها مشکل پیدا می کنند. در این موارد بیشتر حساسیت های حسی عامل غذا گریزی هستند تا خاطرات نا خوشایند.
برای بسیاری از افراد غذا گریزی تاثیر چندانی در زندگی شان ندارد. برای مثال، اگر قبلا با خوردن میگو مریض شده اید و دیگر هرگز لب به آن نمی زنید، جایگزین های فراوانی برای پر کردن جای خالی این غذا وجود دارد. غذا گریزی زمانی می تواند آسیب برساند که فرد نتواند به اندازه کافی غذا بخورد و نیازش به مواد مغذی را برطرف کند. یک پزشک و یا درمانگر باید با ایجاد یک سری مراحل حساسیت زدایی به چنین افرادی کمک کند تا مشکل غذا گریزی شان را حل کنند.
ناتوانی در بلعیدن
برای بعضی ترس از عق زدن یا خفگی باعث ایجاد فوبیا غذایی می شود. به خاطر حس خطر عق زدن این افراد کاملا ناتوان می شوند، حتی تا جایی که دیگر غذاهای جامد استفاده نمی کنند. Globus Hystericus حالتی است که فرد حس می کند یک لامپ در گلویش است ( مانند بغض در گلو ) و حتی می تواند ترس از خفگی را ایجاد کند.
یکی از مراجعینم این حالت را به این شکل تعریف کرد: این حس از ذهنم بیرون نمی رود، این طبیعی است که اختلال اضطراب و وحشت باعث از کار افتادن توانایی خوردن شود؟ برای من بلعیدن بسیار مشکل بود چون فکر می کردم هر چیزی که می خورم باعث خفگی ام می شود، تمام مدت حس می کنم یک لامپ در گلویم گیر کرده. در موارد بسیار حاد فرد غذاهای خود را به غذای کودک، پوره، و یا در کل مایعات محدود می کند.
پزشکان و درمانگران می توانند با برنامه های حساسیت زدایی روی چنین افرادی کار کنند. برای مثال غذاها به مرور به فرد داده می شود، ابتدا غذاهایی که بلعیدنشان برای او ساده است، و سپس کم کم جامد بودن غذاها تقویت می شود تا زمانی که فرد به خوردنشان عادت کند. روند پیشرفت چنین برنامه هایی ممکن است هفته ها یا ماه ها طول بکشد. در طول این مدت پزشک یا درمانگر روی فرد کار می کند تا بتواند بر اضطرابش پیروز شود و از غذا خوردن لذت ببرد.
وب سایت دکتر کرمانی
