پس از اندازه گیری دقت بینایی، یک معاینه خارجی چشم انجام می گیرد. وضعیت پلک ها مورد توجه قرار می گیرد. معمولا cm2 از بالاترین قسمت عنبیه بوسیله پلک بالا پوشیده می شود. بیمار از نظر افتادگی پلک یا برگشتن پلک به عقب مورد مشاهده قرار می گیرد. گاهی اوقات پلک بالا یا پایین به طرف خارج بر می گردد و سبب بستن چشم می شود. در لبه های پلک ها و مژه ها نباید ادم، قرمزی یا ضایعات وجود داشته باشد. به وجود بافت جوشگاه یا دلمه نیز توجه می شود. بطور همزمان باید به صلبیه نیز توجه کرد. صلبیه نرمال، سفید و مات است.
ضایعات روی ملتحمه، ترشحات و اشکریزش یا پلک زدن های مکرر مورد مشاهده قرار می گیرند. معاینه مردمک ها باید در اطاق تاریک انجام گیرد. برای اطمینان از وجود واکنش منظم و یکسان مردمک ها به نور از یک چراغ قوه استفاده می شود. یک مردمک طبیعی سیاه رنگ است. ضربه جراحی قبلی یا بیماری سبب نامنظم شدن مردمک می شوند.
چشم های بیمار بطور مستقیم مورد مشاهده قرار می گیرد و به وضعیت قرار گرفتن سر نیز باید توجه نمود. تغییرات سطح سر نسبت به چشم ممکن است نشان دهنده فلج یک عصب جمجمه ای باشد. از بیمار خواسته می شود که به شیء هدف نگاه کند هر چشم بطور جداگانه بسته می شود و سریعا باز می شود جهت مردمک نباید دچار تغییر گردد. معاینه کننده به وجود نیستاگموس توجه می کند (حرکات ارتعاشی کره چشم). از بیمار خواسته می شود که انگشت معاینه کننده یا مسیر نور را در شش جهت اصلی دنبال کند (بالا و پایین، چپ و راست و جهت های مایل) این کار بخصوص در شرایطی که بیماران از نظر ترومای چشمی یا اختلالات نورولوژیک غربالگری می شوند اهمیت دارد.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
