کم بینایی یک اصطلاح عمومی است که برای بیان نقایص بینایی بکار می رود نقایصی که نیاز به استفاده از وسایل و اقداماتی توام با عدسی های اصلاح کننده دارند.
کم بینایی بدین صورت تعریف می شود: بهترین و بالاترین دقت بینایی پس از اصلاح بین تا باشد. مطابق آمار در حدود 3/2 میلیون نفر از مردم آمریکا دچار نقصان بینایی
هستند اما بعضی از محققین ثابت کرده اند که جمعیتی در حدود 10 میلیون نفر در میان بزرگسالان علیرغم استفاده از عدسی های اصلاح کننده در خواندن روزنامه مشکل دارند و 6/1 میلیون نفر نیز قادر به دیدن کلمات و حروف نیستند.
نابینایی یا کوری بدین صورت تعریف می شود: بالاترین دقت بینایی یا عدم درک نور تعریف بالینی کوری مطلق عبارتست از عدم حس نور.
تعریف رسمی نابینایی این است که یک فرد بزرگسال دیدی بالاتر از در چشم بهتر خود نداشته باشد یا اینکه ابعاد میدان دید او در حد 20 درجه یا کمتر باشد. این تعریف قانونی با توانایی عملکرد فرد یکسان نیست و نمی تواند برای درجه بندی مراتب کم بینایی مورد استفاده قرار بگیرد. نابینایی قانونی از ناتوانی در درک نور تا درجاتی از بینایی باقیمانده متغیر می باشد. فردی که معیارهای نابینایی قانونی را داراست ممکن است در شغل یک متصدی مالی دولتی مشغول به کار باشد. در میان جمعیت 40 ساله و بالاتر مردم آمریکا بیش از 000/900 نفر نابینای قانونی وجود دارد آمریکایی های آفریقایی الاصل بیشتر از سفید پوستان دچار نابینایی می شوند.
کاهش بینایی با بروز مشکلاتی در انجام فعالیتهای عملکردی توام می باشد. افراد با دقت بینایی تا و میدان بینایی محدود به 60 درجه یا کمی بیش از 20 درجه می توانند با وسایل کمک بینایی دید تقریبا طبیعی برای مطالعه داشته باشند. جهت یابی بینایی این افراد تقریبا نرمال است اما نیاز به افزایش مقطع بندی محیط دارند (بعنوان مثال استفاده سیستماتیک از حرکات سر و چشم). با دقت بینایی بین تا و میدان بینایی بین 20-10 درجه فرد
می تواند با استفاده از وسایل کمک بینایی به کندی بخواند. این افراد از نظر جهت یابی بینایی بسیار کند هستند و باید بطور مداوم محیط را برای خود تقطیع کنند. افراد در این گروه دارای یک توانایی دید مرزی هستند. اما افرادی که فقط به حرکات دست جواب می دهند و یا کاملا کور هستند می توانند از وسایل کمک حرکتی سود ببریند (مثل یک عصای سفید بلند یا سگ راهنما) این افراد باید تشویق شوند تا خط بریل و استفاده از ابزارهای کامپیوتری را فرا بگیرند.
شایعترین علل نابینایی و کاهش بینایی در میان بالغین 40 سال به بالا عبارتند از: دژنراسیون ماکولا، گلوکوم، کاتاراکت، رتینوپاتی دیابتی، ضربه، بیماریهای التهابی و اختلالات ژنتیکی.
دژنراسیون ماکولا در میان سفید پوستان شایع تر است در حالی که گلوکوم در میان آمریکایی های آفریقایی الاصل شایع تر می باشد. هزینه سالیانه نابینایی در ایالات متحده در حدود 40 بیلیون دلار است.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
