در بررسی کم بینایی اقدامات ذیل انجام می گیرد: تهیه تاریخچه معاینه دقت بینایی در فواصل دور و نزدیک، میدان بینایی حساسیت حاجب، درخشندگی نور درک نور و انکسار نور.
مصاحبه با بیمار
در حین تهیه تاریخچه علت و طول کم بینایی در بیمار تعیین می شود. بعنوان مثال بیماران دیابتی با ادم ماکولا معمولا دچار نوسان در دقت بینایی می شوند. بیماران با دژنراسیونن ماکولا در دید مرکزی مشکل دارند. مشکلات دقت مرکزی دید سبب بروز دشواری هایی در فعالیت های بینایی ظریف مثل مطالعه می شود. افراد با نقایص محیطی میدان دید بیشتر در هنگام حرکت دچار مشکل می شوند. همچنین لازم است که فعالیت های معمول روزانه بیمار، رژیم غذایی، عادت ها (مثل استعمال دخانیات) پذیرش محدودیت های جسمی ناشی از نقص بینایی و انتظارات واقعی از وسایل کمک بینایی مورد بررسی قرار بگیرند. این اصول در مورد فعالیت های بیمار شاخص های مهمی برای برنامه ریی مراقبتی (از جمله راهنمای ایمنی و ارجاع بیمار به خدمات اجتماعی) می باشند.
بررسی
آزمایش دقت بینایی از فاصله دور توانایی بیمار را برای شناسایی حروف یا علامت ها در اندازه های مختلف و از فاصله دور تعیین می کند. این آزمایش معمولا با استفاده از چارت استاندارد اسنلن یا تابلوی نوری اندازه گیری دقت بینایی انجام می گیرد. برای بچه ها و بزرگسالان بی سواد به جای حروف از علامت ها استفاده می شود. آزمایش دید رنگی، برای تعیین وجود یا عدم مشکل در دیدن رنگ ها انجام می گیرد. بیماران با مشکلات دید مرکزی (مثل دژنراسیون ماکولا) نسبت به بیماران با مشکلات دید محیطی (مثل گلوکوم) در شناسایی رنگها بیشتر اختلال دارند زیرا شناسایی رنگ ها به عهده دید مرکزی است.
آزمایش میدان بینایی به تعیین این مسئله کمک می کند که چه قسمتهایی از میدان دید مرکزی و محیطی برای بینایی فرد استفاده مفید دارند. این آزمایش بهترین تست برای تشخیص اسکوتومای مرکزی (نقاط کور در میدان بینایی) در دژنراسیون ماکولا و نیز اختلالات میدان دید محیطی در گلوکوم و رتینیت رنگدانه ای می باشد. تست حساسیت حاجب دقت بینایی را در درجات مختلف از پوشش های حاجب اندازه می گیرد. اولین آزمایش ممکن است با روشن کردن ساده یک لامپ و آزمایش دقت بینایی از فاصله دور انجام شود. اگر بیمار در روشنایی لامپ بهتر قادر به خواندن باشد می تواند از وسایل بزرگنمایی برای دید بهتر سود ببرد.
آزمایش درخشندگی به معاینه کننده امکان می دهد تا ارزیای واقع بینانه ای از توانایی بیمار در انجام عملکردهای محیطی داشته باشد. نورهای درخشان ممکن است توانایی دیدن شخص را کاهش دهند این شرایط بخصوص در بیماران مبتلا به کاتاراکت وجود دارد. ابزارهای تست درخشندگی نور مثل آزمایشگر دقت بینایی در نورهای درخشان سه درجه از کشت های مختلف نور را ایجاد می کنند تا در آن شرایط بیمار شیء هدف را بییند شیء هدف ممکن است یک چارت اسنلن بر روی دیوار باشد.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد