مایع زلالیه بین عنبیه و عدسی جریان می یابد و قرنیه و عدسی را تغذیه می کند. بیشتر حجم این مایع (در حدود 90%) از طریق اطاقک قدامی چشم خارج شده و از طریق مسیر مشبک اسفنجی در داخل کانال چشم و از آنجا به داخل وریدهای صلبیه ای (Episcleral) تخلیه می شود. تقریبا 10% حجم مایع زلالیه از طریق اجسام مژگانی وارد فضای بالای مشیمیه می شود و سپس به داخل خون وریدی اجسام مژگانی، مشیمیه و صلبیه تخلیه می گردد. تداوم جریان خروجی مایع زلالیه با سالم بودن سیستم درناژ و باز بودن زاویه بین عنبیه و قرنیه (در حدود 45 درجه) ارتباط دارد. اریک شدن این زاویه عنبیه را به سیستم مشبک نزدیک تر می کند. با افزایش سن و همچنین در بیماری ها سیستمیک نظیر دیابت و یا بیماری های التهابی چشم مقدار مایع زلالیه کاهش می یابد.
IOP (فشار داخل چشمی) تحت تاثیر عوامل زیر قرار می گیرد: سرعت تولید مایع زلالیه، مقائمت موجود در برابر جریان خروجی مایع زلالیه و فشار وریدی در داخل وریدهای صلبیه ای که در وریدهای مژگانی قدامی تخلیه می شوند. وقتی که میزان تولید و درناژ مایع زلالیه با هم در تعادل باشند فشار IOP بین 10 تا mmHg21 خواهد بود. وقتی که جریان خروجی مایع زلالیه مهار شود فشار در داخل چشم بالا می رود.
فشار IOP در طی روز ممکن است تحت تاثیر اعمال مختلف مثل دفع و یا مصرف غذاها و داروهای مختلف قرار بگیرد. پلک زدن، فشار اضافی بر پلک ها و نگاه کردن بیش از حد به بالا فشار را افزایش می دهد. بیماری های سیستمیک نظیر هیپرتانسیون و بیماری های چشمی مانند یووئیت و کنده شدن شبکیه نیز فشار IOP را بالا می برند. تماس با آب و هوای سرد الکل، رژیم غذایی بدون چربی، هروئین و ماری جوانا، موجب کاهش IOP می شوند.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد