هدف از ورکاپ گلوکوم، اثبات گروه تشخیصی گلوکوم بررسی آسیب عصب بینایی و تعیین برنامه درمانی آن می باشد. در تاریخچه چشمی و پزشکی باید به تاریخچه عوامل مستعد کننده اشاره شود. در ارریابی تشخیص و درمان گلوکوم، چهار نوع اصلی از معاینات مورد استفاده قرار می گیرند: تونومتری بری اندازه گیری IOP، افتالموسکوپی برای مشاهده عصب بینایی گونیوسکوپی برای معاینه زاویه فیلتراسیون اطاقک قدامی چشم و پریمتری برای بررسی میدان بینایی. تغییرات مربوط به عصب بینایی که ارزش تشخیصی در گلوکوم دارند شامل فرو رفتن و رنگ پریدگی صفحه عصب بینایی می باشد. رنگ پریدگی عصب بینایی با کاهش خونرسانی که حاصل تخریب سلولی است در ارتباط می باشد.
فرو رفتگی و تقعر صفحه بینایی با خم شدگی بیش از حد عروق خونی که از صفحه بینایی می گذرند مشخص
می شود در نتیجه کاپ بینایی در مقایسه با یک صفحه نرمال بزرگتر شده و به شکل لگن در می آید. پیشرفت این تقعر در گلوکوم با کاهش تدریجی فیبرهای عصبی شبکیه در ارتباط بوده و با کاهش خونرسانی و در نتیجه رنگ پریدگی بیشتر در صفحه بینایی توام می باشد.
با نقصان ایجاد شده در عصب بینایی در طی گلوکوم، میزان حس بینایی در مناطق مبتلا کاهش یافته و نقایصی در میدان بینایی پدید می آید. این نقاط موضعی که بینایی آنها کاهش یافته است (اسکوتوما، حساسیت شبکیه را نیز کاهش می دهند در این وضعیت انجام پریمتری برای تعیین نقاط فوق لازم است. نتایج تست به صورت منحنی در می آید منحنی پریمتری نقاط اسکوتوما را در بیماران مبتلا به گلوکوم مشخص می کند و الگوی آن با تغییرات ناشی از سایر بیماری های چشمی متفاوت است همین تمایز موجب سهولت تشخیص گلوکوم می شود.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
