کاتاراکت ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد و می تواند علل متعددی داشته باشد. اما اکثر موارد کاتاراکت در دوران سالمندی و با بالا ررفتن سن ایجاد می شوند. کاتاراکت می تواند هر دو چشم را گرفتار کند گر چه معمولا در یک چشم شدیدتر است. نقصان بینایی بطور طبیعی در دو چشم به صورت یکسان پیشرفت می کند که معمولا پس از چند سال یا حتی چند ماه محسوس خواهد بود.
وسعت نقصان دید بستگی به اندازه شدت و موضع گرفتاری در عدسی چشم دارد. در هر چشم ممکن است بیش از یک نوع کاتاراکت وجود داشته باشد.
1- کاتاراکت هسته ای غالبا با نزدیک بینی همراه است. وقتی که کاتاراکت در طول زمان پیشرفت می کند نزدیک بینی هم تشدید می شود. این وضعیت را می توان با تغییرات دوره ای در نمره عینک اصلاح نمود. این نوع کاتاراکت معمولا با کندی پیشرفت می کند اما یک کاتاراکت متراکم هسته ای موجب تیرگی شدید بینایی می شود.
2- کاتاراکت قشری قسمت های قدامی، خلفی یا جانبی عدسی را در ناحیه قشری گرفتار می کند. کاتاراکتی که در قسمت محیطی کورتکس ایجاد می شود تداخلی با عبور نور از مرکز عدسی ندارد و تاثیر جزیی بر دید بیمار
می گذارد. کاتاراکت های قشری از نظر سرعت پیشرفت بسیار متنوعند. در نورهای خیلی روشن و درخشان بینایی مختل می شود. مطالعات نشان می دهند که افرادی که بیشتر با نور خورشید در ارتباط هستند نسبت به افرادی که تماس زیادی با خورشید ندارند دو برابر بیشتر دچار کاتاراکت قشری می شوند.
3- کاتاراکت زیر کپسول خلفی در راس کپسول خلفی بوجود می آید. این نوع کاتاراکت در افراد جوان شایع تر است و در بعضی از موارد با مصرف طولانی مدت کورتیکوستروئیدها التهاب یا تروما همراه می باشد. دید نزدیک کم می شود و حساسیت نسبت به درخشش نور خورشید افزایش می یابد حتی نور چراغ های ماشین نیز ممکن است فرد را آزرده سازد.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
