برای درمان بیماری های بافت قرنیه از طریق PTK از اشعه لیزر استفاده می شود. در این پروسجر کدورت های بافت قرنیه از بین رفته یا کاهش پیدا می کنند و سطح قدامی قرنیه صاف می شود. این مجموعه اقدامات منجر به بهبود سطح بینایی می گردد.
PTK نسبت به کراتوپلاستی سوراخ کننده ایمن تر و موثرتر است. در بیماران مبتلا به کراتیت هرپسی فعال، PTK ممنوعیت دارد زیرا اشعه ماوراء بنفش ممکن است مجددا ویروسها را فعال نماید. عوارض جانبی شایع این پروسجر عبارتند از: دوربینی و تیرگی استروما. همچنین اپی تلیالیزاسیون مجدد (بخصوص در بیماران مبتلا به دیابت) و کراتیت باکتریال از جمله عوارض پروسجر فوق می باشند.
درمانهای بعد از عمل شامل تجویز مسکن خوراکی برای درد چشم می باشند. با استفاده از پانسمان فشاری از لنزهای تماسی نرم می توان از اپی تلیالیزاسیون دوباره جلوگیری کرد. پمادهای آنتی بیوتیکی و کورتیکوستروئیدی و NSAID، پس از عمل تجویز می شوند. تا دو سال بعد از پروسجر، معاینات پیگیری لازم هستند.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
