خارج کردن چشم برای هر کسی یک بحران جسمی اجتماعی و روانی است. برای پرستار درک اهمیت از دست دادن چشم و بینایی مهم است. برای آماده کردن بیمار از نظر روانی باید اطلاعاتی درباره پروسجر جراحی و نوع پروتزهای چشمی قابل دسترسی جهت بهبود زیبایی ظاهری در اختیار بیمار قرار داده شود. در بعضی از موارد بیماران ممکنست قبل از جراحی با متخصص پروتزهای چشمی مشاوره کنند تا در مورد پروتزها و انواع آن بحث نمایند.
عملکرد کاشتنی های اوربیت و مبدل های موقت برای بیمار توضیح داده می شود تا اطمینان یابد که ظاهر چهره بعد از این پروسجرها، غیر طبیعی نمی شود. بیمار باید آگاه باشد که مبدلها ممکنست بطور اتفاقی در داخل حفره چشم بیفتد.
اگر چنین اتفاقی بیفتد مبدل باید شسته و کاملا خشک شود سپس در داخل حفره چشمی قرار بگیرد. گاهی اوقات شرایط غیر منتظره ای پیش می آید که در آن احتمال خارج کرده کره چشم برای بیمار متصور نیست مانند ترومای چشمی شدید که در چنین مواردی فرصت زمانی کافی برای بیمار و خانواده وجود ندارد تا برای این بحران آماده شوند. در چنین مواردی نقش پرستار شامل دادن اطمینان و حمایت عاطفی از بیمار است.
بیمارانی که چشم آنها خارج می گردد معمولا یک پانسمان فشاری بزرگ دارند. پانسمان پس از یک هفته برداشته می شود و از یک پماد آنتی بیوتیک چشمی 3 بار در روز در حفره خالی چشم استفاده می شود. زمان استفاده از داروها همراه با داشتن پانسمان باید طوری تنظیم شود که تجویز دارو با تعویض پانسمان هماهنگ باشد.
پس از خارج کردن یک چشم حس عمق کاهش می باید. بیماران باید در حرکات خود احتیاط بیشتری کنند تا در محاسبه ارتفاعات دچار اشتباه نشوند و سقوط ننمایند. تنظیم حرکت با دید یک چشمی ممکنست نیاز به زمان بیشتری داشته باشد. زیرا اطلاعات بینایی فقط بوسیله یک چشم دریافت می گردد. برای ایمنی بیشتر بیماران ممکنست برگرداندن کامل سر یا بدن در جهت دید چشم لازم باشد.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
