یک پروتز چشمی تا چندین ماه قابل استفاده است. معمولا با شستشوی روزانه پروتز بوسیله محلول نمکی متعادل یا محلول مخصوص لنزهای تماسی سخت و یا اشک مصنوعی، می توان بهداشت پروتز را تامین نمود. در صورت بروز نشانه های خشکی چشم، استفاده از پمادهای چشمی لوبریکانت یا قطره های دارای زمینه روغنی (مثل ویتامین E و روغن معدنی) مفید خواهد بود. خارج کردن ترشحات و دلمه هایی که در طی شب در اطراف پروتز تجمع یافته است به همان شکلی که پروتز در اوربیت قرار دارد انجام می شود و نیازی به خارج کردن پروتز نیست. جابجا کردن یا مالیدن پروتز در حفره می تواند سبب تغییر مکان پروتز شود. می توان با استفاده از انگشتان تمیز پروتز را به عقب برگرداند برای این کار باید از یک حرکت آهسته در جهت گیجگاهی به بینی استفاده شود تا پروتز جابجا نشود.
در صورتی که پروتز برای بیمار ایجاد ناراحتی کند یا ترشحات موکوسی چشم افزایش یابد پروتز باید خارج شود. در حفره خالی چشم نباید هیچ آثاری از ترشح یا عفونت وجود داشته باشد. هر گونه ناراحتی غیر عادی تحریک یا قرمزی کره چشم یا پلکها ممکنست علامت استفاده بیش از حد از پروتز، تشکیل بافت مرده در زیر پروتز یا ضعف بهداشت آن باشد. هرگونه عفونت و تحریکی که فروکش نکند نیاز به توجهات پزشکی دارد.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
