در بیماریهای التهای پلک، ملتحمه، قرنیه، اطاقک قدامی عدسی و یووآ. از کورتیکوستروئیدهای موضعی استفاده می شود. در بیماریهای سگمنت خلفی چشم که ناحیه خلفی صلبیه، شبکیه و عصب بینایی را گرفتار می کنند عوامل موضعی تاثیر کمتری دارند بنابراین تجویز خوراکی یا تزریقی ارجح است. قطره های موضعی چشم به صورت سوسپانسیون آماده می شوند. لذا به بیمار آموزش داده می شود که رای کسب بهترین نتایج درمانی قطره را قبل از استفاده کاملا تکان دهد. شایعترین اثرات جانبی چشمی که در استفاده درازمدت از کورتیکوستروئیدها دیده می شوند عبارتند از: گلوکوم، کاتاراکت، استعداد ابتلا به عفونت، اختلال در التیام زخم، میدریاز و افتادگی پلک Iop هم ممکنست بالا برود که در این صورت قطع مصرف کورتیکوستروئید لازم خواهد بود برای اجتناب از عوارض جانبی کورتیکوستروئیدها از داروهای NSAID (ضد التهاب های غیر استروئیدی) جهت کنترل التهاب چشم و کاهش التهاب پس از عمل استفاده می شود. در درمان بیماران مبتلا به یووئیت درمان با NSAID چه به شکل موضعی و چه خوراکی یکی از درمانهای مهم است.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
