هنگام تجویز داروی چشمی اهداف زیر مورد نظر می باشند: اطمینان از تجویز مناسب دارو برای افزایش اثرات درمانی و اطمینان از ایمنی بیمار از طریق کنترل تظاهرات مربوط به عوارض جانبی سیستمیک و موضعی دارو.
جذب قطره های چشمی در مجاری اشکی، امر اجتناب ناپذیری است که موجب بروز اثرات سیستمیک می شود. برای کاهش جذب سیستمیک و تقلیل عوارض جانبی دارو بستن سوراخ داخلی چشم اهمیت دارد. بخصوص برای بیماران مستعد افزایش دوز (Overdose) از جمله سالمندان، کودکان و نوزادان، زنان باردار و شیرده و بیماران مبتلا به بیماریهای قلبی، تنفسی، کبدی یا کلیوی، بستن سوراخ داخل چشم بسیار مهم است. اگر فاصله بین استفاده قطره های چشمی 30 ثانیه باشد. قطره ها یه میزان 45% شسسته و از چشم خارج می شوند. در صورتی که این فاصله زمانی به 5 دقیقه برسد. هیچ مقدار از قطره اول به هدر نمی رود بنابراین رعایت فاصله 5 دقیقه ای در بین تجویز
قطره های مختلف ضروری است.
قبل از تجویز داروهای چشمی پرستار باید در مورد تیرگی دید و احساس سوزش و خارش چشم به بیمار آگاهی دهد و او را مطمئن سازد که این علائم و نشانه ها موقتی و زودگذر هستند. خطر تداخل داروهای چشمی با سایر داروهای چشمی یا سیستمیک باید مورد توجه قرار گیرد. انجام مصاحبه دقیق با بیمار در مورد داروها لازم است.
شستشوی دستها قبل و بعد از استفاده از داروهای چشمی نکته مهمی است که باید مورد تاکید قرار بگیرد. نوک بطری حاوی قطره یا لوله پماد هرگز نباید با چشم تماس داشته باشد. دارو باید بلافاصله پس از استفاده درب آن بسته شود. اگر بیمار در هنگام استفاده از قطره، نمی تواند وارد شدن قطره را در چشم احساس نماید باید قطره را در داخل یخچال نگهداری کرد تا سرمای آن موجب شود بیمار قطره را احساس کند. بعلت محاسبه دوران احتباس و جذب دارو رعایت یک فاصله 5 دقیقه ای بین تجویز قطره های مختلف الزامی است. بیمار یا مراقب باید در منزل به هنگام تجویز قطره های چشمی سوراخ داخل چشم را مسدود نماید.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
