صدا از طریق کانال خارجی وارد گوش شده و سبب مرتعش شدن پرده صماخ می گردد. این ارتعاشات صدا را از طریق استخوانچه ها به دریچه بیضی انتقال داده و در آن جا صدا به انرژی مکانیکی تبدیل می شود. سپس این انرژی مکانیکی از طریق مایعات گوش داخلی به حلزون انتقال یافته، سلولهای مویی را تحریک می کند و در نهایت به انرژی الکتریکی تبدیل می شود. انرژی الکتریکی از طریق عصب دهلیزی- حلزونی به سیستم عصبی مرکزی انتقال می یابد. و در آنجا به صورت صدا تجزیه و تحلیل می شود.
ارتعاشاتی که بوسیله پرده صماخ به استخوانچه های گوش میانی منتقل می شوند به حلزون انتقال یافته و در لابیرنت گوش داخلی جای می گیرند. حرکت کردن استخوان رکابی سبب ارتعاش مایعات موجود در گوش داخلی
می شود.
این مایعات مواج سبب حرکت غشاء قاعده ای و سپس تحریک سلولهای مویی اندام کورتی و در نهایت ایجاد حرکت موجی در حلزون می شود. حرکات غشاء قاعده ای بصورت امواج الکتریکی، قسمتهای مختلف حلزون را تحریک می کند. سلولهای مویی ایمپالس های عصبی را کدگذاری کرده و به کورتکس شنوایی در مغز ارسال
می کنند در مغز ایمپالسهای عصبی، کدبرداری شده و به صورت پیام دهی صوتی در می آید.
پایه استخوانچه رکابی، ایمپالسهایی را که بوسیله استخوان چکشی و سندانی از پرده صماخ منتقل شده است دریافت می کند. دریچه گرد که در طرف مقابل مجرای حلزونی باز می شود بعلت سالم بودن پرده صماخ از دریافت امواج صوتی محافظت می شود بنابراین تحریک امواج صوتی سبب حرکت کردن مایعات گوش داخلی می شود. بعنوان مثال در یک پرده صماخ سالم و طبیعی، امواج صوتی به طور همزمان به دریچه گرد و بیضی می رسند و آنها را تحریک می کنند در نتیجه این دوران سکون دستخوش تغییر می شود. این تاثیر همزمان امواج صوتی بر دریچه ها دوره وقفه را از بین برده و از ایجاد حداکثر حرکت در مایعات گوش داخلی و در نتیجه تحریک سلولهای مویی و اندام کورتی جلوگیری می نماید. در نتیجه قدرت شنوایی کاهش می یابد.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
