بیهوشی از دست دادن حس درد یا آگاهی در یک عمل جراحی است. بیهوشی ممکن است محلی، منطقه ای ، و یا به طور کلی ، بسته به نوع عمل و شرایط سلامت فرد داشته باشد . پزشکان گاهی اوقات شکل محلی و منطقه ای بیهوشی برای درمان دردهای شدید یا مزمن به جراحی استفاده میکنند
بیهوشی “بدون احساس” معنی میدهد. با توجه به نوع عمل جراحی یا آزمایشی که باید انجام شود انواع مختلف بیهوشی به کار برده میشود. انتخاب روش بیهوشی به سن کودک، نوع عمل جراحی و همچنین وضعیت سلامتی بیمار بستگی دارد. پزشک متخصص بیهوشی مسئول این تصمیمگیری است.
بیهوشی عمومی:
بیهوشی عمومی بسیار معمول است و بدین معناست که بیمار به خواب عمیقی فرو میرود و مسکن درد دریافت میکند. اعمال این نوع بیهوشی معمولا با تزریق داروی بیهوشی در سیاهرگ یا تنفس ماده بیهوشی از طریق یک ماسک صورت میگیرد. بیهوشی از طریق ورود مداوم گاز یا تزریق سیاهرگی، به همراه داروهای مسکن حفظ میشود.
بیهوشی منطقه ای:
بیهوشی منطقهای یعنی استفاده از داروی بیهوشی موضعی در نزدیکی بخشی از بدن که دارای رشتههای عصبی زیاد است. این کار باعث بیحس شدن بخشی از بدن میشود که توسط آن رشته اعصاب تغذیه میشد. این نوع بیهوشی معمولا به طور خاص برای کودکان به هنگام بیهوشی عمومی انجام میشود. این روش ترجیحا به عنوان مکمل بیهوشی عمومی اعمال میشود تا درد طی جراحی و پس از آن تسکین داده شود. بیهوشی اپیدورال یا اسپاینال مثالهایی از بیهوشی منطقهای هستند.
بیهوشی موضعی:
بیهوشی موضعی بدین معنی است که داروی بیهوشی رو یا زیر پوست استعمال میشود. بدون توجه به چگونگی وارد شدن آن به بدن، بیهوشی موضعی از انتقال احساس درد در فیبرهای عصبی که با ماده بیهوشی تماس پیدا میکنند جلوگیری به عمل میآورد که در اینصورت ناحیه مورد نظر بیحس میشود. کرم EMLA یک داروی بیهوشی موضعی است که پیش از قرار دادن لوله سیاهرگی، روی پوست مالیده میشود. بیهوشی موضعی همچنین میتواند به همراه بیهوشی عمومی اعمال شود تا احساس درد را طی مدت جراحی و پس از آن کاهش دهد.
بیشتر بخوانید: معرفی کامل داروهای هوشبری
