غیر از کلستئاتوم، سایر توده های گوش میانی نادر هستند. تومور گلوموس ژگولر یکی از این توده هاست که از بولب ژگولر منشا می گیرد. یک تومور قدیمی شناخته شده که از عصب ژاکوبسان منشا می گیرد و گوش میانی محدود می شود گلوموس تمپانیکوم نامیده می شود. در اتوسکوپی یک توده برجسته قرمز در روی پرده صماخ یا پشت آن نشان دهنده تومورگلوموس است. درمان تومورهای گلوموس، اکسزیون جراحی است. مگر مواردی که کاندید جراحی نیستند که در آنها اشعه درمانی انجام می گیرد.
نورومای عصب صورتی توموری در روی عصب VII جمجمه ای است. این نوع تومورها معمولا در معاینه اتوسکوپی قابل رویت نیستند اما در صورتی که بیمار دچار بی حسی عصب صورتی شود، باید به وجود این تومور مشکوک شد. برای ارزیابی و تعیین محل تومور در روی عصب رادیوگرافی لازم است. درمان این تومور نیز اکسزیون جراحی است. سایر مشکلات گوش میانی که شیوع کمتری دارند. گرانولوم کولسترین و تمپانواسکلروز می باشند. گرانولوم کلوسترین، واکنش سیستم ایمنی به فرآورده های خونی (بلورهای کلسترول) در گوش میانی است. تمپانواسکلروز، رسوب کلاژن و مواد معدنی در گوش میانی است که می تواند منجر به سخت شدن استخوانچه ها و عفونتهای مکرر شود. در این بیماری پلاکهایی روی پرده صماخ تشکیل می شوند که شنوایی را کاهش می دهند.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
