روش آزمایشی یکی از معتبرترین روشهایی است که معلومات قابل اطمینانی برای ما فراهم می آورد. یعنی اطلاعات حاصل بر پایه تجربه های عینی آزمایشگاهی به دست می آید. این روش مرز بین حقیقت و مجاز و درست و نادرست را در امور و مسایل روان شناسی تعیین می کند. دست اندرکاران روش آزمایشی یا پژوهشگران افرادی آزموده و با تجربه هستند که به شیوه علمی در پی کسب حقایق و معلومات می باشند. در روش آزمایشی چنانکه قبلا نیز یادآور شدیم اگر بخواهیم اثر هر عاملی را در عوامل دیگر بنسجیم آن را متغیر و عامل یا عوامل یدگر را ثابت نگه می داریم. برای مثال اگر خواسته باشیم فردی جهت صوت معینی را بیابد
می توان در آزمایشگاه این کار را به خوبی انجام داد. نخستین اقدام این است که هر منبع صوتی را به غیر از عامل مورد آزمایش حذف یا مسدود کنیم تا آزمودنی نتواند هیچ گونه حدسی بزند و فقط از مسیر معین و تجربه عینی بتواند جهت صوت را پیدا کند.
اگر شرایط علمی از هر لحاظ رعایت گردد بدین معنی که همه عوامل بجز یکی ثابت نگاهداشته شود نیازی نیست که برخی از آزمایشها در آزمایشگاه انجام شود. برای مثال اگر بخواهیم بدانیم میزان پیشرفت شاگردان بر اثر تشویق و عدم تشویق تا چه اندازه خواهد بود بهتر است شاگردان را به دو دسته تقسیم کنیم. یک دسته را همواره تشویق نمائیم و دسته دیگر را نه تشویق و نه سرزنش کنیم. نکته مهمی را که باید در نظر داشت این است که هر دو دسته باید از لحاظ سن، میزان هوش، نمره های درسی، میانگین تحصیلی، امکانات تربیتی و محیط خانوادگی وضعی یکسان داشته هر چه بیشتر مشابه یکدیگر باشند. به سخن دیگر، از هر حیث با هم برابر باشند. در این صورت است که می توان اطمینان کرد برای مثال تفاوتی که در میزان پیشرفت املای آنان حاصل شده است در نتیجه عامل مورد آزمایش یعنی تشویق بوده است.
آنچه پیش از این به نام محرک و پاسخ متغیر مستقل و وابسته گروه آزمایشی و گواه و آزمودنی بیان داشتیم در روش آزمایشی کاربرد فراوانی دارد یعنی از وسایل و ابزار لازم در این روش است.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد