روان شناسان برای پی بردن به میزان هوش نژادهای مختلف به ویژه سفید پوستان، سیاه پوستان و سرخ پوستان، پژوهشهای گوناگونی انجام داده نتیجه گرفته اند که با مقایسه بهره هوش سفید پوستان و سیاه
پوستان از یکسو و سفید پوستان و سرخ پوستان از سوی دیگر بهره هوش سفیدپوستان به طور کلی بیشتر بوده است.
آزمونهای هوشی غیر کلامی نشان داده اند که هوش کودکان سفید پوست و سیاه پوست پیش از دوران مدرسه تقریبا یکسان است. اما هوش کودکان سفید پوست هنگام تحصیل بیشتر از سیاه پوستان و به نسبت 11 به 8 بوده است.
در واقع این امر بدان جهت است که سفید پوستان دارای معلمان و مدارس بهتری بوده اند. حتی آزمونهای هوشی استنفرد- بینه روشن ساخته اند که بهره هوش سیاه پوستان شمال و جنوب آمریکا با یکدیگر تفاوت دارد. علتش آن است که در شمال آمریکا سیاه پوستان از رفاه اقتصادی، آزادی، محیط و مدارس بهتری برخوردارند. دلیل اینکه چرا سیاه پوستان در آزمونهای کلامی کمتر از سفید پوستان نمره آورده اند بدان سبب است که پدران و مادران آنها به کار اشتغال دارند و کمتر به فرزندان خود می رسند و دارای الگوهای گفتاری پست تر و انگیزه های یادگیری کمتری می باشند.
در مورد سرخ پوستان و نژادهای دیگر وضع نیز به همین منوال است. در حقیقت تفاوتهای فرهنگی- اقتصادی موجب تفاوت در بهره هوش می شوند. بدین معنی که دلیل وجود اختلاف در بهره هوش نژادهای مختلف آدمی آن است که گروههای نژادی از مزایای مادی و تربیتی و موقعیتهای خانوادگی یکسان برخوردار نیستند.
هر چه اختلاف این امکانها و تفاوتهای آموزشی کمتر باشد تفاوت موجود در بهره هوش آنها نیز کمتر خواهد بود. از سوی دیگر آزمونهای هوشی استنفرد- بینه و دیگر آزمونها که قبلا برای سفیدپوستان میزان گردیده معیار درستی برای سنجش هوش نژادهای مختلف نیستند و هیچ دلیل علمی و منطقی قاطعی وجود ندارد که بتوان ثابت نمود بهره هوش نژادهای مختلف ذاتی است و نژاد معینی بر نژاد دیگر برتری دارد. در واقع آنچه اهمیت دارد این است که هر چند ساخت و قالب هوش فطری است اما رشد و پیشرفت آن بستگی فراوانی به محیط دارد. هر چه محیط غنی تر و پر بارتر باشد متناسب با استعداد فرد در بالا بردن بهره هوش او موثرتر است.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
