انگیزش از لحاظ روان شناسی به عوامل زیستی، اجتماعی یا آموخته های محیطی گفته می شود که رفتار مبتنی بر هدف را آغاز می کند مورد تایید قرار می دهد یا از بروز آن جلوگیری می کند. این عوامل نیروزا به عنوان انگیزه معروفند. انگیزه ها انواع مختلف دارند اما مهمترین آنها با فیزیولوژی و شیمی بدن سر و کار دارند و انگیزه های فیزیولوژیک نامیده می شوند. به این جهت انگیزه خاستگاه یا منشاء درونی دارد و از وجود فرد مایه می گیرد و او را به نوعی فعالیت وادار می کند. کودکی که گرسنه و تشنه است یا آنکه از درد و ناراحتی رنج می کشد سر و صدا به راه می اندازد تا مادر به کمکش بشتابد و تنش او را تسکین دهد. انگیزه را در جانوران و نوزادان آدمی به آسانی تشخیص می دهند اما در بزرگسالان به طور غیر مستقیم و دگرگونه بروز می کند. در واقع هنگامی که فرد دوران کودکی را پشت سر می گذارد و به نوجوانی و بزرگسالی نزدیک می شود رفتار او بیش از پیش پیچیده می گردد. به موازات این رشد نیروهای انگیزشی نیز پیچیده تر می شوند و ظهور آنها بر اساس توقعات جامعه شکل خاصی به خود می گیرد.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
