چنانکه پیش از این یادآور شدیم دیدن و دریافت روشنایی روز به سلولهای مخروطی و تاریک و نیمه تارکی به سلولهای استوانه ای وابسته است. اما وقتی روشنایی با تاریکی در می آمیزد و سپیده دم را به وجود می آورد در اینجا به اعتقاد روان شناسان و زیست شناسان سلولهای مخروطی و استوانه ای تداخل می کنند.
مهندسان امنیت راه و ترافیک در نتیجه تجربه دریافته اند که در هر دوره 24 ساعت بیشترین درصد تصادفهای رانندگی در سپیده دم یا غروب آفتاب که روشنایی و تاریکی در هم می آمیزند اتفاق می افتند. هنگامی که فرد بتواند به تدریج که روشنایی به تاریکی تبدیل می شود رنگها را تشخیص دهد خود دلیل بر آن است که چشم با محرکها و موقعیتهای گوناگون سازش پیدا می کند. در آغاز سپیده دم می توان رنگهای قرمز، زرد سبز و آبی را گرچه کمی تیره تر و خاکستری تر به نظر می رسند، بازشناخت. اما زمانی که تاریکی چیره می شود رنگ قرمز به طور محسوسی تیره و سبز و آبی روشن جلوه می کنند. روان شناسان این تغییر دید را پدیده پورکینجه نامیده اند. در تاریکی مطلق شب یعنی وقتی که ماه در آسمان نیست و فضا را ابرهای تیره پوشانده اند همه رنگها به صورت سایه های سیاه، خاکستری و سفید مشاهده می شوند. سلولهای مخروطی که مسئول دید روشنایی و رنگ می باشند نمی توانند در چنین نوری با شدت کم تاثیری داشته باشند.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
