بیماری بهجت یک بیماری مزمن است، اختلال التهابی که با التهاب چشم، زخم های دهانی و تناسلی و برخی از ضایعات دیگر پوست، است.علت بیماری بهجت ناشناخته است. زمینه ژنتیکی، مکانیزم های خود ایمنی و عفونت های ویروسی در دست بررسی می باشد.این بیماری اغلب در شرق میانه و آسیا دیده می شود، دو برابر در مردان بین 20 تا 30 سال نسبت به زنان، رخ میدهد واغلب منجر به کوری می شود
سندروم يا بيماري بهجت اختلالي است كه چندين دستگاه بدن را درگير كرده و جزو بيماري هاي روماتولوژيك طبقه بندي مي شود. اين بيماري اغلب در افراد جوان بروز مي كند و مردان و زنان به يك نسبت درگير آن مي شوند. بيشتر موارد بيماري در مناطق سواحل مديترانه، خاورميانه و خاور دور ديده مي شوند. آيا اين بيماري ارتباطي با «جاده ابريشم» دارد؟ شايد. نخستين بار پزشك متخصص پوست و دانشمند تركيه يي Hulusi Behçet در سال 1924 اين سندروم را در يكي از بيمارانش گزارش كرد: البته در قرن پنجم قبل از ميلاد، بقراط نيز علايم اين بيماري را در كتاب خود شرح داده است. در سال 1947 يعني يك سال قبل از مرگ دكتر بهجت، كنگره بين المللي پوست، بيماري را رسما به نام بيماري بهجت نامگذاري كرد. در سال 1991 محقق مصري Sahar Saleem با همكاري محققان عربستاني درگيري دستگاه عصبي و مغز توسط بيماري بهجت را براي دنيا توضيح دادند.
علايم بيماري بهجت چيست؟
يكي از مهم ترين علايم آن ايجاد زخم هاي آفتي در حفره دهان است. معمولااين زخم ها دردناك هستند و در تمام مناطق دهان پراكنده اند. ولي اصلي ترين خصوصيت آنها، راجعه بودن شان است. يعني اگر شما دچار آفت هايي در دهان خود مي شويد كه منفرد هستند يا فقط يك بار ايجاد شده و ديگر تكرار نمي شوند، نبايد زياد نگران ابتلابه بيماري بهجت باشيد. علامت ديگري كه ممكن است در بيماري بهجت رخ بدهد، آفت هاي ناحيه تناسلي است كه پس از بهبود جاي آنها باقي مي ماند. اين آفت ها اگر ايجاد شوند با احتمال بيشتري مطرح كننده بيماري بهجت هستند. بيماري بهجت مي تواند در پوست ضايعه هاي مختلفي ايجاد كند، از التهاب هاي ساده پوستي تا زخم هاي عميق: ولي يك علامت تقريبا اختصاصي براي بيماري بهجت آزمون پاترژي (Pathergy Test) ناميده مي شود كه يك نوع از واكنش هاي پوستي است. در اين بيماران هرگونه خراشيدگي پوستي يا فروكردن سوزن، باعث ايجاد يك ناحيه قرمزرنگ نسبتا وسيع مي شود كه مركز آن همان محل تزريق يا فرورفتن سوزن است. يكي ديگر از علايم بيماري بهجت، ايجاد مشكلات چشمي است. معمولادر شروع بيماري، چشم هم درگير مي شود و درگيري آن مي تواند از يك التهاب ساده عنبيه تا درگيري عصب بينايي و در نهايت كوري متغير باشد. بنابراين بيماران مبتلابه بيماري بهجت در صورت ايجاد شدن ساده ترين علايم چشمي كه قبلاوجود نداشته است بايد سريعا تحت ويزيت چشم پزشكي و درمان هاي لازم قرار گيرند.
آيا بيماري بهجت مناطق ديگر بدن را نيز درگير مي كند؟
بهجت مي تواند در مفاصل بزرگ بدن بويژه زانو و مچ پا التهاب ايجاد كرده و باعث درد مفصلي شود.
لخته شدن خون در سياهرگ هاي پاها و دست ها نيز در بيماران مبتلا به بهجت ديده مي شود و بيشتر از افراد سالم اتفاق مي افتد.
درگير شدن سيستم عصبي بدن بويژه مغز و نخاع معمولابه شكل سردرد و اختلالات بينايي به همراه تهوع خود را نشان مي دهد.
دستگاه گوارش نيز ممكن است در طي بيماري بهجت دچار مشكلاتي از قبيل زخم هاي متعدد بويژه در روده شود.
آيا درماني براي سندروم بهجت وجود دارد؟
داروهاي مختلفي در درمان بيماران مبتلابه بهجت مورد استفاده قرار مي گيرند. در مواردي كه بيماري خفيف و محدود به آفت هاي دهاني يا تناسلي باشد، از درمان هاي موضعي استفاده مي شود. داروهاي كورتوني موضعي (پمادها يا كرم ها يا خميرها) اين درمان ها را تشكيل مي دهند. اما در مواردي كه بيماري اندكي شديدتر باشد درمان هاي خوراكي و تزريقي مورد استفاده قرار مي گيرند. درباره هر عارضه يي دارويي خاص ممكن است براي بيمار تجويز شود، بنابراين داروهاي مختلفي مانند تاليدوميد، آسپرين، كلشي سين، پردنيزولون، آزاتيوپرين و اينترفرون بسته به مورد و بسته به اينكه چه مشكلي براي بيمار ايجاد شده باشد، استفاده مي شوند. ديده شده كه شروع زودرس آزاتيوپرين در كنترل درازمدت بيماري بهجت تاثيرات خوبي داشته است.
منبع- تبیان
