شرطی شدن پایه و بنیاد ایجاد عادت است. بسیاری از عادتهای روزانه ما از همین راه کسب می شوند. مانند از خواب برخاستن و شستن دست و صورت، دیدن آشنایان و سلام و تعارف کردن. عادتها برای رفع نیازها به وجود می آیند. انسان در سراسر زندگی خود با نیازهای معین و مستمری سر و کار دارد. برخی از آنها بدنی هستند مانند نیاز به خواب، خوراک، آب، آسایش، دفع ادرار و برخی دیگر روانی مثل نیاز به محبت، مصاحبت و آزادی. انسان برای رفع نیازمندهای خود باید اعمالی را انجام دهد که مورد پسند و تایید جامعه باشد مانند طرز غذا خوردن و جامه پوشیدن. در واقع عادت به شستشوی روزانه، مسواک زدن، استحمام کردن، غذا خوردن، خوابیدن، استراحت کردن، سلام و تعارف کردن، احوال پرسی نمودن، از جلو پای دیگران برخاستن همه پاسخهایی هستند که به صورت عادت به نیازها یا محرکهای بدنی و روانی داده می شوند.
برای آنکه عادت استمرار پیدا کند فرد باید تشویق شود در وضع مناسب واکنش دلخواه را تکرار نماید. تکرار نیز به تقویت بستگی دارد. وقتی پاسخی با نتیجه رضایت بخشی همراه باشد میل به تکرار آن پاسخ تقویت
می شود. از این رو نتیجه مطلوب و رضایت بخش را تقویت مثبت می نامند و پاسخ یا واکنشی که نتیجه مطلوب نداشته باشد تقویت منفی می خوانند. تقویت منفی معمولا با احساس درد و رنج و نارضایی همراه است. اگر بدون اظهار خواهش می کنم یا لطفا از کسی بخواهیم در را ببندد ممکن است او از انجام دادن این کار خودداری کند. پس اگر بخواهیم درخواست ما پذیرفته شود باید عادت کنیم همراه با تقاضای خود اصطلاح لطفا یا خواهش می کنم را به کار بریم.
اصل در تربیت و ایجاد عادتهای مطلوب بر این است که رفتارها را به طریق مثبت و در صورت لزوم به طور منفی تقویت کنیم تا عادت مطلوب پایدار بماند وگرنه به فراموشی سپرده خواهد شد. البته لازم نیست همواره عادت را به طور مرتب و مکرر تقویت نمایند. عادتهایی که به فاصله های نامنظم تقویت می شوند نیز به خوبی دوام و استمرار پیدا می کنند.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد