روان شناسان در آزمایشهای خود به این نتیجه رسیده اند که وقتی کسی نسبت به چیزی یا امری شرطی شد و پاسخ با واکنش معینی نشان داد اغلب نسبت به محرکهای مشابه آن نیز همان پاسخ را می دهد.
برای نمونه اگر کودکی از سگ زرد همسایه ترسیده باشد از هر سگ زرد دیگری حتی شغال یا هر حیوان شبیه به آن نیز می ترسد. این پدیده را تعمیم محرک می نامند. همچنین گاهی انسان نسبت به یک بیگانه یا تازه وارد احساس محبت یا نفرت می کند بی آنکه بتواند علت این احساس را بیان کند. توضیح روان شناسان موید این واقعیت است که هیچ معلولی بی علت نیست. فرد از شخص مشابهی در گذشته خاطره ای دردناک و ناگوار داشته و بنا به مشابهت، نفرت او به طور ناخودآگاه به این شخص انتقال یافته است. بسیاری از دلبستگیها و بیزاریهای ما بر همین قیاس است.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
