یکی دیگر از طبقه بندیهای مربوط به شخصیت متعلق به شلدن پژوهشگر آمریکایی است که در آن پیوند میان ساختمان بدنی و صفات شخصیت را مورد بررسی قرار داده است. شلدن از دانشجویان هزاران تصویر در سه حالت (جلو، عقب و پهلو) فراهم آورد و آنها را از نظر بدنی به سه گروه اندومورف، مزومورف و اکتومورف تقسیم نمود که به طور کامل با طبقه بندی کرچمر، یعنی پیک نیکف آتلتیک و آستنیک برابری می کرد. کار تازه شلدن این بود که برای هر یک از ویژگیهای شخصیت از 1 تا 7 به ترتیب زیر نمره تعیین نمود: اندومورف، مزومورف، اکتومورف. یعنی به کسی که اندومورفی در او بسیار قوی بود و صفات دیگر بسیار ضعیف این گونه نمره می داد: 7-1-1. در این طرح فرد از نظر اندمورفی بالاترین نمره و از لحاظ مزومورفی و اکتومورفی کمترین نمره را دارا بوده و نمره 4-4-4 نماینده متوسط بودن هر سه ویژگیهاست.
شلدن به همین حد بسنده نکرد بلکه در مورد ویژگیهای روانی و صفات شخصیت به پژوهش پرداخت و با سنجش دقیق و روشهای آماری همه آن صفات را به سه گروه تقسیم نمود. در نتیجه گروه اندومورف را ویسروتونیا نامید. از ویژگیهای این گروه لذت طلبی در خوراک نیاز به محبت، شکیبایی و خوش بینی و شادکامی عنوان گردید. گروه دوم یعنی مزومورف را سوماتوتونیا نام نهاد که با خصوصیات روانی تحرک، جنش و جوش، ابراز شخصیت، فعالیت بدنی رقابت و پرخاشگری مشخص نمود. سرانجام سومین گروه یا اکتومورف را سربروتونیا خواند. از ویژگیهای روانی این گروه اندیشه وری، سکوت، انزواطلبی، حساسیت، خوددارری و خودخوری و نگرانی است.
شلدن در این طبقه بندی نیز برای ضعیف ترین ویژگی نمره 1 و برای قوی ترین آن نمره 7 را به ترتیب زیر:
ویسروتونیا- سوماتوتونیا- سوبروتونیا منظور نمود.
بنابراین اگر کسی نمره 7-1-1 می گرفت معنیش این بود که از نظر ویسروتونیا بسیار قوی اما از جهات دیگر بسیار ضعیف بود. نمره 1-1-7 برعکس نمایانگر آن بود که فرد از لحاظ سربروتونیا با ویژگیهای یاد شده بسیار نمایان و از جهات دیگر نارسا و ناتوان بود.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
