روان شناسان در نتیجه پژوهشهای خود دریافته اند که زمینه های ناکامی به قرار زیر ممکن است در ایجاد بیماریهای روانی موثر باشند:
1- فقر و نابسامانی مالی و عدم تامین اجتماعی طبقات پایین یا به اصطلاح افراد مستضعف جامعه.
2- ناکامیهای فرد در جلب رضایت پدر و مادر در امر خاصی.
3- بیماری مزمن و نداشتن هوش و استعداد کافی برای رسیدن به هدفهای اجتماعی و هنری.
4- میل به ازدواج و نداشتن امکانات لازم.
5- ناتوانی در حل مسائل جنسی.
6- عشقهای یکطرفه و بی سرانجام.
7- تعارضهای خانوادگی و اجتماعی.
8- تشنج و ناامنی در محیط کار و خانواده.
9- شکست و ناکامی در انتخاب شغل.
10- اختناق فکری و عقیدتی.
11- داشتن فرزندان ناباب و منحرف.
اینها و بسیاری موارد دیگر از این قبیل می توانند عقده حقارت و انواع بیماریهای روانی و بدنی و اختلالهای شخصیتی به وجود آورند. البته مسائل روانی مربوط به یک طبقه خاص جامعه نیست بلکه هر گروه و دسته ای مسایلی دارند که برخی از آنها ناشی از بافت و روابط اجتماعی می باشند برخی دیگر بر اثر کم فکری،
بی احتیاطی و کجرویهای خود افراد حاصل می گردند. از سویی هر فردی در رویارویی با مشکلات زندگی با دیگری تفاوت دارد. برخی در برابر دشواریها به سختی مقاومت می کنند و به نیروی اندیشه و روشهای معقول به حل آنها توفیق می یابند. در صورتی که برخی دیگر توان مقابله با آنها را ندارند دل به اندوه و غم می سپارند و دیر یا زود از پا در می آیند و به اختلال شخصیت گرفتار می شوند.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
