هروئین (با نامهای گرد tunk, H, smach, horse) پودری معمولا سفید رنگ و از مشتقات مرفین بوده و خود مرفین از ترکیبات اصلی تریاک است و به صورت کشیدن، استنشاق از راه بینی و یا به صورت تزریقی (معمولا وریدی) مصرف می شود. قدرت اعتیادزایی هروئین، وابستگی روحی و جسمی و تحمل به آن بسیار زیاد بوده و به همین دلیل یکی از بدترین انواع اعتیادها به حساب می آید.
اثرات کوتاه مدت هروئین: چند ثانیه تا چند دقیقه پس از مصرف هروئین به شخص یک احساس سرخوشی دست می دهد و به اصطلاح عامیانه شخص به عالم هپروت می رود و پس از چندی خواب آلود شده (چرت زدن) و ممکن است دچار اختلال گوارشی (تهوع و استفراغ) شود. سایر اثرات هروئین عبارتند از: یبوست، احتباس و مشکل ادراری، طول مدت اثر هروئین چند ساعت بوده و برای جلوگیری از بروز علائم قطع دارو، فرد معتاد مجبور به استفاده از آن 4 تا 8 بار در روز است. در مسمومیت شدید ممکن است وقفه تنفسی اغما و یا مرگ بروز کند.
اثرات طولانی مدت هروئین: مهمترین اثر طولانی مدت اعتیاد به هروئین این است که شخص تقریبا تمامی عمر خود را یا در خماری یا در نعشگی سر می کند. همچنین افسردگی، بی اعتنایی، شک و سوء ظن شدید به افراد کاهش یا فقدان کامل حس عاطفه از دیگر عوارض طولانی مدت مصرف هروئین است. از آنجائیکه هیچ نوع نظارتی بر روی تهیه این مواد وجود ندارد لذا ممکن است ناخالصی های خطرناکی در آن وجود داشته باشد و باعث به خطر افتادن جان فرد شود. در رابطه با مصرف تزریقی هروئین، احتمال آلوده شدن شخص به ویروس های هپاتیت، ایدز و یا عفونت های باکتریایی شدید (خصوصا عفونت لایه داخلی قلب) وجود دارد (به دلیل استفاده اشتراکی یا متعدد و غیر استریل از سرنگ).
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
