یکی از مهمترین ریز مغذی هاست که متاسفانه کمبود آن در بیشتر جوامع وجود دارد و شایعترین کمبود تغذیه ای دنیاست. کمبود آن موجب کم خونی ناشی از فقر آهن می گردد که این مسئله در خانمها به علت وجود عادت ماهیانه بسیار شایع تر از مردان می باشد.
با توجه به اینکه آهن جزئی از ساختمان هموگلوبین (در ساختمان هم) می باشد از اهمیت خاصی برخوردار است و کمبود آن می تواند موجب پایین آمدن سطح هموگلوبین گردد و اکسیژن رسانی به سلولها را با اختلال مواجه نماید.
با توجه به منابع گسترده آهن در مواد غذایی بعلت اینکه تحت شرایط خاصی در روده جذب می گردد این کمبودها مشاهده می گردد.
اصولا آهن در محیط اسیدی و به صورت احیا شده جذب می گردد. بعضی از افزودنیها مانند جوش شیرین (که ممکن است به نان یا بعضی کیکها اضافه گردد) می تواند محیط روده را قلیایی کند و از جذب آهن جلوگیری نماید. مسئله ای که متاسفانه تا همین اواخر در کشور ما وجود داشت و نانوائیها به خمیر جهت عمل آمدن سریع، جوش شیرین اضافه می نمودند.
بنابراین مصرف میوه حاوی ویتامین C مانند پرتقال، نارنگی یا سبزیجات همراه با مصرف گوشت (بعنوان منبع آهن) می تواند درصد جذب آن را افزایش دهد.
منابع غنی آهن عبارتند از: جگر، گوشت گوساله و گوسفند کم چربی، ماهی و مرغ در ضمن سویا، حبوبات، زرده تخم مرغ، میوه جات خشک و غلات از این نظر در درجه دوم قرار دارند.
شیر و محصولات لبنی فاقد آهن می باشند. لوبیای پخته و سیب زمینی نیز منابع خوب آهن به شمار می آیند. به دلیل وجود عادت ماهیانه در خانمها به خصوص دختران نوجوان این کمبود در این گروه بیشتر از مردان مشاهده می شود. بنابراین نیاز به آهن، در زنان بیشتر از مردان است و خانمها به خصوص در دوران بارداری و دوره نوجوانی می بایست توجه ویژه ای به دریافت آن از منابع ذکر شده داشته باشند. کمبود آهن در کشور ما در بین خانمها بسیار شایع است.
مقدار مورد نیاز در زنان دوران باروری روزانه mg15 و در دوران بارداری mg30 می باشد. این در حالیست که نیاز در مردان و زنان یائسه mg10 در روز است. پسران نوجوان mg12 و زنان شیرده mg15 در روز نیاز به آهن دارند.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
