مدت زمان ورزش در این گروه کوتاه و شدت آن زیاد است. مانند دوهای سرعت (دو 100 متر یا 200 متر) یا شنای سرعتی، سلولهای ماهیچه بدلیل اینکه فرصت کافی برای سوزاندن گلوکز (گلیکولیز) از طریق ترکیب با اکسیژن را ندارند از سوختی بنام فسفو کراتنین استفاده می کنند. این ماده براحتی در دسترس سلولهای ماهیچه می باشد و در زمانهایی که سلول ماهیچه نیاز به سوخت فوری دارد از آن استفاده می کند و با توجه به اینکه مقدار آن در ماهیچه زیاد نیست به مدت 2 الی 8 ثانیه می تواند انرژی مورد نیاز را تامین نماید.
برای سوخت آن نیاز به اکسیژن نمی باشد. و همانطور که ذکر شد در ورزشهای سرعتی و کوتاه مدت مورد استفاده قرار می گیرد.
اگر فعالیت پس از 8 ثانیه ادامه یابد سلول از سوختن گلوکز بدون استفاده از اکسیژن انرژی را تامین خواهد نمود. در این مورد نسبت به سوخت کامل گلوکز (ترکیب با اکسیژن) انرژی کمتری تولید می شود ولی
می تواند زودتر انرژی را تامین نماید. سوختن گلوکز به روش بی هوازی تا حدود 90 ثانیه (5/1 دقیقه) می تواند انرژی ماهیچه ورزشکار را تامین نماید. بدلیل تولید اسید لاکتیک در این روش عضله زود خسته می شود. زیرا اسید لاکتیک موجب خستگی و درد در عضله می شود به همین دلیل در ورزشهای استقامتی دونده ها از ابتدا سریع نمی دوند تا اسسید لاکتیک در ماهیچه تولید نشود و خستگی بر آنها عارض نگردد.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
