زیره سبز از دیر باز به عنوان یک گیاه دارویی ارزشمند شناخته شده است و با عطر خوش و مزه تندی که دارد در خوراک های مکزیکی، هندی و آسیای مینه به عنوان ترکیب اصلی پودر کاری نقش مهمی ایفا می کند. مصریان قدیم در حدود 5 هزار سال پیش از میلاد بدن فراعنه را پس از مرگ با استفاده از زیره سبز، انیسون و مرزنگوش مومیایی می کردند. زیره سبز در کتاب انجیل به عنوان یک چاشنی برای سوپ و نان نام برده شده همچنین به جای پولی که به عنوان عشریه به کشیش ها داده می شد نیز به کار می رفت. از زیره سبز به عنوان دارو و ماده آرایشی نیز استفاده می کردند. دانش آموزان می توانستند با استفاده از زیره چهره خود را رنگ پریده نشان داده و به معلم خود بفهمانند که تمام شب را به مطالعه گذرانده اند. و علاوه بر اینکه ادویه ای با ارزش قلمداد می شد سمبل خساست و حرص و طمع در روم قدیم بود. مارکوس آرسیوس و آنتونیوس پیوس امپراطورانی که به خاطر طمع شهرت یافته بودند ریشه نام آنها به زیره سبز مربوط می شود.
در زمان قرون وسطی در اروپا از زیره سبز به عنوان رایج ترین ادویه استفاده می شد. در آن زمان زیره سبز به تدریج نسبت های دیگری را در فهرست خود شامل شد. سمبلی از عشق و وفاداری مردم زره سبز را در مراسم ازدواج در جیب خود به همراه می بردند و سربازان متاهل با نانی که از زیره سبز که همسرانشان تهیه کرده بودند راهی جبهه های جنگ می شدند. استفاده از زیره سبز برای استحکام پیوند زناشویی در کشورهای عربی مرسوم بود به طوری که خمیر محتوی پودر زیره سبز فلفل و عسل باعث افزایش قوای جنسی می شود. امروزه زیره سبز به مرحله جدیدی از خودنمایی رسیده است و به خاطر استفاد در آشپزی و خواص درمانی اش در خور توجه واقع شده است.
این مطلب اختصاصی سایت دکتر سلام می باشد استفاده از آن فقط با ذکر منبع مجاز می باشد
